De ochtendstond heeft goud in de mond. Desondanks apocalyptische weersvoorspellingen waar Noah zelfs over zou zeggen: ‘Sjalommekes, met een ark kom ik er niet’, stonden er toch 13 Vikingen om 8.30 (bij schemering) klaar om de woest wijde wereld in te trekken om nog een laatste keer te knallen alvorens ze de intensiteit gaan terugschroeven maar de inhoud gaan opblazen. Onder de aanwezigen enkele namen die het vermelden waard zijn: Stef ‘De ontsnapte duif van de Dulftstraat’, Micky ‘Eindelijk weet ik hoe snel ik rijd’ Dewachter alsook Tim ‘Ex-secretaris’ Schilders tekenden present op deze 10 de winterrit. De winterrit die ons eerst via Puurs zou brengen om in het dorpshart nog 3 WIKkers op te pikken omdat ondergetekende op tijd moest terug zijn om zijn ‘Scheldetrapper van het jaar’-prijs te innen: VIP naar het BK-cross met de Erevoorzitter en 2 leden van het bestuur. Toch één opvallende afwezige vandaag namelijk Joeri ‘ik nies al zo lang en zo hard dat mijn klinkers uit mijn achternaam verdwenen zijn’ SRRS. Na 3 weken draagt onze gevleugelde adelaar van Puurs nog steeds de gevolgen van de vogelgriep mee en lijkt er toch een stem op te komen om hem bij de dierenarts te laten inslapen om hem uit zijn lijden te verlossen. (Het is maar om te lachen hé!). Carpe Diem.

Zoals reeds vernomen reed de Groene Armada richting Puurs om de overige Wikkers nog op te pikken zodat het 16-tal op de weg mocht rijden zonder enige bekommernis of de Blauwe Brigade boetes zou uitschrijven omdat onze 8 wagons lange trein te kort zou zijn om te mogen denderen op de rijbaan richting Hombeek.

Over natte maar zeker berijdbare wegen trokken we vanuit Puurs richting Lippelo om de oversteek van de N17 en A12 te maken naar Ramsdonk, daar de wind even in de zeilen te laten richting Tisselt waar het weer frontaal richting Hombeek zou gaan om een duwtje in de rug te krijgen op de Dijk van Hombeek richting Boom. Het moet gezegd worden, wind of geen wind, hoge bomen vangen veel wind (letterlijk) want de sterke beren menden het peloton…Het kon onze kopmannen niet schelen. Rukwinden tot wel 60km/u werden voorspeld maar toch reden Johan en Tom (hopelijk niet losjes) gemiddeld 29km/u richting Hombeek om het peloton op de dijk af te zetten zodat anderen met wind in de rug ons konden voeren naar Boom waar we de stok nog eens in het hoenderhok zouden gooien in de Scheldetrappers Time Trial. Een goed begin, was het halve werk.

Enkele andere trappers bekeken de zaakjes vanop de achterste posten met de gedachte zuinigheid met vlijt bouwt huizen als kastelen. Hierdoor kwamen Bart DC en Ivan op kop om het peloton rustig? Over de dijk te laten vloeien richting Boom. Tempo werd stevig de lucht in getrokken gevolgd door licht gegrom in de achterhoede waarna gevraagd werd toch even te temporiseren omdat ze wisten wat er nog voor de wielen moest geschoven worden. Een goed verstaander heeft maar een half woord nodig en het tempo zakte tot een menselijk tempo van 28km/u want het is beter ren halve gekeerd, dan ten hele gedwaald.

Eens aangekomen op de afdaling van Van Gansenwinkel waar menige zeemeeuwen rondcirkelden om de kadavars in spé op te smullen die er zouden vallen. Het begon ongeorganiseerd waardoor ‘El Pistolero’ NVR en Bart De Raeymaeker zonder enige moeite te doen een voorsprong van enkele tientallen meters namen. Maar die haring braadt niet en ze werden al snel een mikpunt voor de anderen. Waarna het tempo op de snelweg richting sluis opgetrokken werd maar van dik hout zaagt men planken. Iedereen werd op de kant gezet en de achtervolging werd ingezet. Desondanks de consignes van de voorzitter om meer links te rijden zodat de achtervolgers meer uit de wind gezet konden worden, bleef alles op het lint. Tim VDH dacht dat als het getij verandert of verloopt, verzet men de bakens en reed als een volleerd hardrijder naar de kop van het peloton om de eerste schifting te maken, wat ook lukte. Plots brak het en Tim, Bjorn, Nick en Rutger namen het hazenpad. Tim VDH wou het ijzer smeden als het heet was en vroeg om rond te draaien wat vooral vierkant gebeurde. In het achtervolgende peloton probeerde ‘De Bornem Bullet’ het gat te dichten maar van een kale kip kan je niet plukken. Na drie weken inactiviteit op de fiets zat het verschroeiende, bonkende wat anders steeds aanwezig is, er niet meer in en hij kreeg het gat niet gedicht. Micky stierf mee in zijn wiel en kon ook niet overnemen. Er zaten nog ronkende namen in het achtervolgende peloton die in een goede dag het gat wel konden dichten maar Tom C en Johan dachten bij zichzelf, de Hebreeërs bouwden het, maar de Egyptenaren hebben het. Timo werd al zenuwachtig en dacht dat de vogel reeds gaan vliegen was. Beter 1 vogel voor mijn wiel dan 10 dode vogels in mijn wiel en hij nam het heft in handen en kwam erover om het gat naar de koplopers in zijn eentje te dichten want een vliegende vogel vangt altijd wat. Eens bij de kopgroep gekomen moest hij even op adem komen maar omdat Tim vdh vroeg om rond te draaien dacht de voorzitter: vele handen maken licht werk en als de ene hand de andere wast worden ze beide schoon. Maar het principe van ronddraaien zit nog niet goed in de benen van de Scheldetrappers gebakken. Timo nam over, ging van kop, Cuyperinho nam nog iets minder vlot over maar daarna stokte het, viel het stil.

Op dat moment was er reeds een samensmelting met de achtervolgende groep waarin Tom c en Johan nog te vinden waren. Tom C nam de kop over maar het was de derde hond, Johan, die met het been heenging en het hazenpad koos. Als het water kraakt, zakt het ijs… Timo, Nick, Tim, Tom pasten, Bjorn kraakte en ging in de achtervolging maar Johan, de leeuw van Doregem klauwde en reed weg, meter per meter werd hij kleiner en kwam hij alleen aan. Wie het eerst komt, het eerst maalt: Johan was te sterk voor zijn medevluchters.

The only way to define your limits, is to go beyond them

Het tempo daalde zodat het peloton zich terug kon groeperen om samen naar de finish te rijden. Via Wintam, Hingene, Bornem, Achterweidestraat en Luipegem werd rustig naar huis gereden met de snuit terug vol in de wind en daar waren Tom C en Johan weer die zich op kop zetten en het peloton naar huis (Zie zandstuiver) brachten. De laatste 300meter werd er ook nog een poging tot ontsnappen opgezet maar het was eerder een dans der stervende zwanen die zich richting slachthuis lieten voeren om de kop af te kappen waarvan Bjorn zijn kop er als eerste af zou moeten gegaan zijn. 75km gereden aan bijna 30km/u gemiddeld. Het was zwaar maar ze staan toch weer op de teller.

• Tim G heeft op zijn eentje nog 30km bijgetraind dat hij 104km bij thuiskomst had.
• Bjorn en de Wikkers deden er nog 35km (110km) bij tot in Temse waar De Caluwé-helling nog steeds gedomineerd werd door de Bom zelf.
• De overige trappers dronken iets in de Zandstuiver en peddelden naar huis waar ze hun boekje toe konden doen en een rustige zondag op het programma stond.
• Voor de voorzitter en Tom C. moest het nog beginnen… Zij mochten samen met Stijn B. en Erevoorzitter F. Ruymbeke naar het BK Cross in Lille waar de moment van het jaar 2016 reeds werd geschreven… Verslag van Stijn B volgt normaal in de loop van de week.

De rit van zondag op Garminconnect.

 Verklarend woordenboek:

De Hebreeërs bouwden het, maar de Egyptenaren hebben het (Exodus 1:11-14).

Het vuile werk door anderen opknappen en het resultaat zelf pakken.

Als het getij verandert of verloopt, verzet men de bakens.

Als de omstandigheden veranderen, past men zijn tactiek aan.

Beter ten halve gekeerd, dan ten hele gedwaald.

Het is beter iets halverwege af te breken, als het een verkeerde onderneming blijkt te zijn. Of: Als iemand een misstap heeft begaan, is het beter als hij het niet doorzet.

Een goed verstaander heeft maar een half woord nodig.

Een opmerkzame luisteraar kan een onduidelijke of onvolledige mededeling toch wel begrijpen.

Als de ene hand de andere wast worden ze beide schoon.

Elkaar helpen geeft beiden voordeel.

Vele handen maken licht werk.

Een grote klus is met meer mensen sneller geklaard.

Die haring braadt niet.

Dat (meestal geniepige) plannetje schijnt niet te lukken.

Wanneer twee honden vechten om een been, loopt de derde ermee heen.

Als twee strijdende personen of partijen zich richten op elkaar, kan een ander daarvan profiteren door zich datgene toe te eigenen waar om gestreden wordt.

Van dik hout zaagt men planken.

Voortvarend maar niet al te nauwkeurig te werk gaan.

Men moet het ijzer smeden als het heet is.

Handelen op het moment dat de omstandigheden gunstig zijn.

Van een kale kip kun je niet plukken.

Er valt niets te halen bij iemand die niets heeft.

Wie het eerst komt, het eerst maalt.

Het wordt toegekend aan degene(n) die het eerst komt.

Zuinigheid met vlijt, bouwt huizen als kastelen.

Door zuinig en ijverig te zijn, kan men veel bereiken.

Beter één vogel in de hand dan tien in de lucht.

Men moet datgene wat men heeft niet op het spel zetten voor een kleine kans om nog meer te krijgen.

Een vliegende vogel vangt altijd wat.

Als je er maar op uit gaat, vind je altijd wel wat in je voordeel.

Als het water zakt, kraakt het ijs.

Elke oorzaak heeft gevolgen.

Een goed begin is het halve werk.

Een goede voorbereiding levert veel op.

Vele handen maken licht werk.

Door samenwerking bereik je meer.

Zuinigheid met vlijt bouwt huizen als kastelen.

Door zuinig en ijverig te zijn, kan men veel bereiken.