WVC Nokere Koerse 2019

Roeland’s stoofpotje

Na een jaar radiostilte wordt ‘den droad’ weer opgepikt en de gevederde pen weer in het potje inkt gedopt. Opnieuw zal een poging ondernomen worden om – met een niet nader genoemde frequentie – de verhalen van de groene Armada on tour aan de man te brengen. De prono’s mogen gestart worden hoe lang yours truly het deze keer uithoudt. Laat ons zeggen dat de eerste toch al een overwinning is. Aan het record “Passen als de beste” kan toch niemand tippen, niet waar Kermiscourreur?

En beginnen doen we waar vorig jaar gestaakt werd: Nokere Bad. Nuja, de condities waren iets minder desastreus als vorig jaar. De wegen waren nog nat maar stonden ditmaal niet blank. Desalniettemin stond er een stevige wind die ons eraan deed herinneren dat het best een zware veldslag beloofde te worden. Om 8 uur stipt werd afgesproken aan de start om tijdig aan te zetten zodat de lange afstand perfect kon gereden worden zonder de zondag van menig vrouwlief te hypothekeren. En aanzetten werd naar aloude gewoonte gedaan onder het robuuste bewind van Capitaine Cannibaal. Meteen de wind fel op de kop en draaien en keren over de meanderende wegen van de Leiestreek. De hartslag werd meteen buiten de extensieve uithoudingzone gejaagd. Het was reeds duidelijk van het begin: dit zou een uitputtingslag worden van één onzer meest geslepen tongen. Sommigen noemen het eigen aan het beroep, anderen noemen Roeland een levenswijze die nagestreefd dient te worden. Om onder neutrale vlag te fungeren wordt de interpretatie hiervan in dit stuk wijselijk in het midden gelaten.

DE AANZET

Na minder dan 20km was het reeds tijd om de benen een eerste maal te testen. Met de paddestoel in zicht diende de Tiegemberg zich aan. Er werd getemporiseerd en boven keurig (breed woordgebruik voor onze Nederlandse lezers) gewacht op iedereen. Om de lijn van de vorige ediite door te trekken reden de Bizon en de Rudy ook dit jaar zij aan zij de Tiegem naar boven. Ik citeer: “Bromance in not a crime”. De lijn van vorige editie werd nog verder doorgetrokken en opneuw zat die dekselse De Caluwé er voor iets tussen. Op luttele kilometers van waar het noodlot vorig jaar toesloeg, was het dit jaar weer van dattum. Leegloper. Dankzij de immer uitstekende assistentie van Kegels J was de klus in een mum van tijd geklaard en kon verder worden gezet richting eerste post. Opnieuw deed de Markt van Deinze dienst om ons van het nodige proviant te voorzien. Een eerste maal werd gesmeekt voor betere benen door Rollende Lando.

DE BULK

Nadien werd koers richting Zwalmstreek gezet. Het kopmansschap werd doorgegeven aan de jeugd en dat zouden we geweten hebben. Piedro El Marron jaagde het tempo goed de hoogte in zodat in de achterste gelederen van het peloton regelmatig de 40 op de snelheidsmeter verscheen. De wind zat licht mee maar desondanks was het skartn en tjoeln. Tevens werd de ondergrond steeds zwaarder waarbij meermaals over de kinderkopkes van menig Oost-Vlaams dorpshart gedokkerd moest worden. Na de 2e post kruiste een legende ons pad. Het dokkeren over de kasseien van de Paddestraat. De organisatie toonde toch enige vorm van meelij door slechts in te pikken op de helft van de strook. Ondanks stond Rudolf opeens aan de grond genageld door problemen met de transmissie. Echter was dit opnieuw in luttele klokslagen verholpen. De wind zat nu opnieuw in het nadeel waardoor de peetvader van de Puurs-Sint-Amandse bevriende club het voortouw nam. Timmie Veedeehaa en de Leeuw van Doregem zijn in combo als geen ander in staat het tempo egaal aan te houden maar desondanks de moyenne niet aan te raken. Een tweede maal werd gesmeekt voor betere benen door Rollende Lando.

DE FINALE

Tijd voor een tweede doortocht in Deinze, nog steeds thuishaven van het Turks Stoofpotje. Gezien de aanwezigheid van de sterke zuidwester werd beslist de laatste lus links te laten liggen en opnieuw koers te zetten richting Nokere. Na een niet zo verdienstelijke poging eerder in de rit waagde onze geliefde Noorderbuur zich aan een 2e beurt op kop van het peloton. Zou hij ditmaal het respect van onze Cannibaal kunnen verwerven? Het moet gezegd worden: die man kan echt geen kop rijden. Ettelijke 100’en meters voor het peloton bevond onze welbespraakte Dennie Dumoulin zich zodat we zonder enige vrijwillige toestemming met zijn achtersteven geconfronteerd werden. De über courreur Peter Dear-X voelde zijn benen stevig jeuken en ging twee keer op jacht. De tweede maal met succes want we zagen hem niet meer terug tot aan de meet. Net voor de laatste kasseistrook werd het Bjorn zeer duidelijk gemaakt dat zijn buitenbanden hun beste tijd voorbij waren. Vervangen die handel! Vervolg werd gezet naar de grootste verschikking van de dag: 1500m kassei met de neus vol in de wind op de Huisepontweg. Het peloton werd in stukken gereten. Een kleine hergroepering was nodig om de finale in te gaan. Op Nokereberg werden de laatste cartouchen verschoten met het zwaard tussen de tanden. Rollende Lando heeft het stuk overleefd.

OUTLOOK

Eind goed, al goed. Gertenat vloeide, BBQ worsten werden vlot naar binnen gestoken. Maar vooral beste lezer: Roeland maakte er geen stoofpotje van en werkte de rit succesvol af! De vorm werd geschrept, kilometers werden toegevoegd aan de teller. Progress ongoing. Stief-papa en El Presidente ruilden het Vlaamse weer in voor de Spaanse zon maar de echte Flandriens bleven hun heimat trouw. Sterk werk boys, to be continued… (ls)