7de winterrit: Smullen geblazen, buiten…

Zondagochtend klokslag 9u en slechts 2 Scheldetrappers present onder de kerktoren van Branst: Sterrenchef van dienst: Tom C en Bart DC. Vandaag op het menu: Sinterklaasmenu 2015 “Comme Chez Calle Cannibaal”:

Luipegems haasje geschoten aan 34 km/u

********

Pittig Waaslands stoofpotje klaargemaakt op een pruttelend vuurtje

Geserveerd op een bedje van winderige streekgroentjes

 ********

Gepijnigd grupetto van verse Branstse Snelpijlvis en Stervende Dijkzwanen met een verse melzuurroomsaus

Geserveerd met spruitjes à la Parkeggio

 ********

Warme Choco

Menu samengesteld door De Geknipte Adelaar van Puurs, nr 13

Enkele Scheldetrappers (Bjokke, Tim G, Stef en Micky) kozen ervoor om (uit schrik voor de wind?) in de modder te gaan spelen in het Breeven. Gelukkig kregen we versterking van Johan B en Ivan I.  Een beetje later kwam ook J.S. uit Puurs nog aangewaaid zodat er toch nog vijf afgetrainde prachtexemplaren van het menselijke ras aan de start verschenen van deze 7^de winterrit. Naar gewoonte had TC een mooi tochtje uitgestippeld richting het Land van Waas, goed voor een 70km. We vertrokken letterlijk met de wind langs achteren via Luipegem naar Bornem centrum waar de geur van vers gebraden kiekens ons tegenkwam. Eens over de Schelde begon het zwaardere werk met een fel aanwakkerende wind.  “De wind skuin op de kop” zoals Dirk De Wolf het zou zeggen. Het kopwerk richting Waasmunster en Hamme werd verzorgt door Tom C. aangevuld met afwisselend Ivan & Johan. Ongeveer halfweg werden we van onze oorspronkelijke route weggewaaid en werd besloten om de route van Alain Proviste te volgen. Ondergetekende besloot om zijn deel van het werk op te nemen en TC te gaan versterken vooraan het peloton richting Grembergen.De kronkelende Scheldededijk bracht ons en een aanklampende mountainbiker terug naar Temse. Eens over de Scheldebrug begon terug het betere flandrienwerk: 10km wind op het smoelwerk tot in thuishaven Branst. Een kleine aansporing van TC richting JS om op kop door de wind te klieven viel in dovemansoren .  “’t excuus van Puus” paste voor de eer en dus ploegden TC en BDC verder door. Echter, niet voor land… onder leiding van X (een onbekende die was komen aansluiten) schoot de vlam in de pijp en begon het betere knalwerk.  Ivan, Johan & X peddelden vlijtig tegen 33 à 34 km/u met de wind niet langer skuin maar vol op de afgepeigerde tronies waarvan de grimassen veelbetekenend waren.  In het wiel van het trio vond JS het welletjes en tekende als stervende zwaan voor een parkeggio die zowel wielzuigende BDC als TC niet hadden voorzien.  Gevolg was een coup de frein voor BDC en TC die genoodzaakt werd om een Armstrongsken te doen (cfr de Beloki-afdaling in de Tdf) en alzo enkele grassprieten op de Scheldeoevers bijknipte.  Natuurlijk was er hierdoor een gat geslagen met het front.   Het gat werd door BDC en TC gedicht en TC voelde nog wat jus in de benen om de laatste kilometers richting Branst voor zijn rekening te nemen. Gezien de enorme krachtexplosies en energieuitbarstingen van het laatste half uur die te vergelijken waren met die van de Eyjafjallajökull in zijn betere dagen, werd besloten om nog even kort uit te rijden via den Heuvel en de Branstsedreef om alzo gewoontegetrouw te finishen in de Zandstuiver waar we herenigd werden met JS.  Een leuke rit voor de betere krachtpatsers en dit alles in een goed gezelschap.  Het is weer goed geweest en tot de volgende zeggen we dan.

Met dank aan Bart De Cuyper en Joeri Srrs voor het verslag.