Geschichten einem Volblut Fahrer – Teil 5

Sometimes tiMotivation finds you…

Vrijdagavond 9 maart , 21u37
Start van een toevallige(?) conversatie tussen Secretaris en Voorzitter. Eerstgenoemde heeft een dip, zeg maar bodemloze put. ‘Morgen nog goed weer precies?” vatte ik aan.
De weersvoorspellingen voor het weekend zagen er – mits understatement- niet te best uit. Zondag sprak Frank DezonderbLoosere over apocalyptische toestanden waarbij Noah tintelingen zou gekregen hebben in zijn timmermansvingers. De weinige motivatie die er aanwezig was had ook geen zin in een verplaatsing van 1 uur naar Kruishoutem om Nokere Koerse Cyclo aan te vatten op zondag IN snertweer. Hierdoor de moraal daalde naar een dieptepunt (vriezen deed het de voorbije week niet meer, dus geen vriespunt). Timo haalt echter een lading tiMotivatie boven met niet mis te verstane oneliners à la: “Once you learn to quit, it becomes a habit”, “Aan het weer kan je niets veranderen, aan ons plan wel”, “Morgen voormiddag droog: Profitons!”. Hij had namelijk 20 minuten voordien beslist om eenzaam de Omloop van Vlaanderen te fietsen met start aan de Ghelamco Arena te Gent. Vroeg vertrekken was de boodschap, maar ook vroeg thuis. Joost, 22u00 : “Je te tiens au courant”.

Zaterdagochtend 10 maart, 6u05
Joost: “Wakker en op”.
De tiMotivatie heeft duidelijk gewerkt. Daar waar het vrijdagavond nog een fietsloos weekend leek te kunnen worden, waren we beiden om 6u45 al op weg richting Gent. Bij aankomst eerst nog een honderdtal dronken tieners die uit alle spleten en struiken kwamen gekropen, ontweken aan de Arena. Zo konden we omstreeks 7u45 toch de tocht van zo’n 113km met bijna 1000 hoogtemeters aanvatten. Via de Scheldedijk schreden we in het betere wiel tegen de wind in ‘vlot’ zuidwaarts richting Vlaamse Ardennen waar enkele kasseistroken en menig pittige helling op ons lagen te wachten. Via den Ast en de Lange Munte kwamen we na een 40-tal kilometer aan de eerste van 2 bevoorradingen. Even de Wahoo Element bolt op nagekeken: 120 van de +900 hoogtemeters achter de kiezen. Nou nou dat wordt nog skarten. De kasseistroken en hellingen zouden elkaar nu in sneltempo volgen: via de Abeelstraat, gingen we voor de tweede week op rij jagen op de Jagerij (ja, dat hoort er allemaal bij), lanceerden we ons in de afzink van de Haaghoek om zo lang mogelijk via omweg uit te bollen op de flanken van de Ganzenberg (was die echt amper 120 meter lang?), Kapperij en Teirlinckstraat, om net boven op de Leberg tot (net niet) stilstand te komen. OEF! Draaien en keren, omwegje hier en daar en uiteindelijk rechtsaf op de in-het-wilde-weg-naar-dichterlijke-vrijheid-op-de-grond-gesmeten kasseien van de Molenberg met die verdomde uitloper in de brede, open voor het spel van de wind, Vlaemsche Velden. You gotta love it!

Quitters never win. Winners never quit!

Na een tiental kilometer waar de benen ‘enigszins’ op hun positieven konden komen, kregen we vlak voor de 2^e en laatste bevoorrading nog de Paddestraat voor de pedalen geworpen. “Tzal maar een stuk zijn!” riep Joost. “Of toch niet!” zuchtte Joost. En weg snelde de met de sterke benen een beetje open gesperde “Prostie Porfier”: Scottverdomme! De feusitter zocht de smalle, vettige goot op met af en toe wat gevaar voor eigen leden skartte ook hij zich naar het einde van die 2.3km ellenlange kassei die 2 jaar geleden bijna het einde van het voorjaar van Eddy’ke Theuns werd. We lieten hier een pak wielercollega’s achter als waren het figuranten (wat een verademing ook die 28mm brede banden). Voor we het goed en wel beseften kwamen we aan de bevoorrading in Zottegem na zo’n 86km. Nog 27km met ‘enkel’ de Lippenhovestraat en de Lange Munte. Net voor we vertrokken voor de laatste 30km, klonk van zo’n 50 meter achterop een luide ‘Joooooooost’ over het plein. Het bleek Sponsore Mark van den Broeck die met 1 van z’n poulains de tocht van 82km wou bedwingen. Een korte maar krachtige voorbereiding moet hem klaarstomen voor de Ronde: 1. 82km Omloop. 2. De week nadien Dwars door Vlaanderen 120km, om 3. met Gent-Wevelgem de 154km lange lus klaar te zijn voor het échte werk: Giro delle Fiandre! Sterke beer SKoVverdomme.
We lieten de twee achter en kregen met de Lippenhovestraat onmiddellijk stevig kasseiwerk voorgeschoteld maar merkten na deze strook op dat ons tempo wel ok was voor een peloton van zo’n 20 man sterk. We gaven niet af en namen ze op sleeptouw: Team Skov-Julien met het kopwerk! Kopwerk dat nog zo’n 20km zou aanhouden, tot de finish in Gent. Zelfs op de 2km Lange Munte (die we voor de 2^e keer aansneden die dag), waar de wind strak in de zij blies, gaven we geen krimp. Al kwam de afslag rechts geen 10 meter te vroeg. De rest kon ook niet beter. Het was nu stevig skarten geblazen. Het tempo ging gestaag de hoogte in, waar we de laatste kilometers langs de Schelde aan 40/u richting Ghelamco snelden. Enkele wieltjeszuigers dachten ons nog te verrassen met een late uitval maar El Presidente’s sterke benen lieten dit niet zomaar gebeuren en een arendsblik à la ‘VDB-Bartoli 1999’ in de ogen van onze medevluchters liet hen weer even snel plaatsnemen in het wiel (Chef & Peloton, gij weet – Edit TA).

Meer dan voldaan aangekomen laafden we ons nog samen met onze sponsor – verdiend – aan wat gerstenat van hoge gisting.
Woorden van lof voor Timo, die me dankzij zijn welgekende TiMotivatie op sleeptouw nam naar Gent.
“Les excuses sont faites pour s’en servir”. Point final.

Tekst – Joost Goossens