Fietsen in de regen, is geen zegen.

Natte voeten, koude handen,

Genoeg profiel op de banden?

Ass saver, propere kont.

Af en toe gaat er één tegen de grond.

Enkel echte mannen rijden dan buiten,

Ivan spinde voort achter de ruiten.

19 renners reden gezwind,

de één wat meer dan de ander in de wind.

Lekker keuvelen op de dijk,

af en toe geen gezeik.

Dan trekken we het kot volledig open,

en kan de adrenaline vrij lopen.

Verhalen vertellen naderhand,

Fietsen…dat schept een band!

–

El Presidente

Om zo de dijkenrit van vandaag even in het kort te omschrijven. Je las het al, vandaag tekenden 19 ‘ridders van de regen’ present om, een week later dan gepland, de afstand op te drijven en het tempo te drukken. De weersvoorspellingen deze week zagen er niet bijster goed uit. Zondagochtend: miezer tot regen. Ai, viel dat even tegen. Even werd gevreesd dat het aantal aanwezigen beperkt zou zijn maar tijdens de week kwamen op onze redactie via Feesboek toch veel bevestigingen binnen gesijpeld. Onze trouwe redactie moest toch wel even overuren draaien om de zwerm vinken bij te houden. Hier en daar wel een ‘als het droog is’ ertussen maar de grote meute was aanwezig zonder incontinentieproblemen. De teller heeft even op 23 gestaan maar de avond voordien was het weerbericht onveranderd en reageerde Ivan I, zoals in zijn e-mailadres, megasnel om te zeggen dat hij toch koos voor de veiligheid van het peloton en binnen zou spinnen, waarvoor dank! Ivan die vroeger nog bij WegeBo gewerkt heeft en bij nat wegdek het niet kan nalaten om even te controleren welke gradering (korrelgrootteverdeling) ze gebruikten op de weg die hij nog niet bereden had.

Vandaag zouden we via de dijken richting Lier fietsen. Het tempo werd gelimiteerd op 28km/u want met zo’n grote groep op de dijk telt ‘Safety First’. In Wintam zouden we de wederoptredende “Ksjabi” oppikken die na zijn voetbalavontuur in Qatar bij “EFTché Doh-Ré-Ghwem” (waar hij 6 weken geschorst werd om NIET na te trappen) zijn beste vorm zocht om in de Vogezen te kunnen verrassen…voor en na de ritten. In Ruisbroek was het dan de beurt aan Srrs en Tim VDH (aka Junior volgens Senior) om aan te pikken. Dan waren we wel compleet denk je? Neen, we moesten nog een groot sportman oppikken aan de Blauwe Brug.

De mensen die club een beetje kennen weten ondertussen dat een 9-tal Scheldetrappers (en enkele andere aan/afwezige renners) reeds enkele jaren tijdens de winter klaargestoomd worden in de Go-Fit te Bornem. Daar volgen ze een programma waarin kracht met spinnen wordt gecombineerd om niet stil te zitten of vast te roesten tijdens de winter. En daar werkt Sam Thomas… Dé Coach zoals hij wel genoemd wordt. Hij doet alle oefeningen voor en legt netjes uit waarvoor ze dienen en hoe je ze niet moet doen. Zelf is Sam een zéér actief sporter. Lopen, fietsen en zwemmen. Volgens de legende hebben zijn ouders hem gevonden in een grote krater in een verlaten schip, gewikkeld in een rood-zwarte doek met Go-Fit op. Naarmate hij opgroeide en bleek dat hij supah-fast en supah-strong was, besloten ze hem 2 namen te geven zodat de ouders op de sportclub dachten dat het een een-eiige tweeling was die hun kinderen belachelijk maakten. Sam leeft nog steeds in de schaduw van zijn échte broer die iets sneller gevonden werd en later zijn eigen strip- televisie- én filmreeks kreeg: Clark Kent. Maar Sam is de bescheidenheid zelve en heeft het liever zo…

#BUSCANDOGERBEN?

Eens het peloton gevormd konden we onze weg verder zetten richting Lier. Zoals beloofd bleef het tempo laag en kuierden we verder op de dijken. Misschien iets te traag… Plotsklaps werd het peloton opgeschrikt door een valpartij. Tijdens de oversteek in Heffen vergat Ksjabi net iets te laat de graviteitstheorie van Jurgen Van Laer toe te passen nl: ‘Op één been kan je staan, op voorwaarde dat dat ene been op de grond staat’. Even moeten remmen, tot stilstand komen, gewicht naar rechts mar voet rechts bleef in de trappers en BAM. Daar schampte hij de Degenkolbdijen van JVL en tegen de vlakte ging hij. Het leek alsof de ‘Jagers van de Chasse Patatte’ hem neergeschoten hadden toen hij tegen de vlakte neerzeeg. Gelukkig hield hij er niets erg aan over buiten een kleine hartklopping. (Rechtzetting van de redactie: Het was op de terugweg dat Xavi gevallen is)

Lier kwam dichterbij, de fietspaden werden (nog) beter en breder. Even topoverleg om te kijken of we even zouden stoppen te Lier om even op te warmen maar door de toch wel natte kledij leek het ons aangewezen om gewoon door te rijden en langs de andere kant van ‘t water terug te komen…Maar eerst zou er gekoerst worden.

Timo maakte Gerald zot.. die als een pijl naar voor schoot met de voorzitter en Bjokke het wiel. Bjokke kwam er fors over, Timo spurtte naar het wiel, moest 2 tanden bijsteken om erop te raken. Gerald wierp zijn lijn uit en harkte om ook bij het duo te blijven dat met drie weg was. De achtervolgers probeerden het gat te dichten maar er werd door Bjorn en Timo goed overgenomen en met een max van 49km/u (Bron: Garminconnect) was het voor de achtervolgers moeilijk om op het wiel te komen. 1: Bjorn 2: Timoke Sagan 3: Professor Koeck.

Even de duivels ontbonden, op adem komen, de Zimmertoren ruiken maar toch het karakter tonen om door te rijden aan de andere kant van de oever. Ondertussen was het weer beginnen regenen en zat de wind natuurlijk ook tegen waardoor menig Flandrien de nood voelde om zijn regenjasje aan te doen. De een al wat behendiger dan de andere. Na enkele kilometers op den dijk bleek het peloton uitgedund. We mankeerden precies enkele renners maar er was geen spoor van achterliggers. zoals Urbanus het verwoorde: zo ver als het oog kon reiken, was er niets. niets, nothing, rien de knots, njente, njet, zero, nul! Na overleg bleken Bjorn, Gerald en Sam gestopt te zijn om hun regenjasje aan te doen en waren ze zo ver achter dat ze zelfs niet langer te zien waren. Tim VDH, die steeds in de achterste regionen zijn krant leest, dacht dat er iets niet klopte en vertraagde om ze op te wachten of er toch geen probleem was. In de verte verschenen 4 musketiers die toch wel een pijl of 2 moesten verschieten om terug naar het peloton toe te rijden.

Vanaf Lier zou het toch wel wat zwaarder worden ‘Door de wind, door de regen, dwars door alles heen’. Met de ‘Bornem Express’ op kop (Tom C en Johan B) moest je enkel je wagon aanhaken en zien dat je goed volgde om veilig in Boom te raken. Wat ook lukte. In Boom zouden we de volgende stok in het hoenderhok smijten namelijk ‘ Van Gansewinkel’ ook wel beter bekend in de segmentenwereld als ‘Scheldetrappers Time Trail’. 4km verzuring op brede wegen waar de wind niet snel in het voordeel staat. Het peloton draaide de Nijverheidsstraat in en *BAM* daar in de eerste bocht lag weer een renner tegen de grond. Het was andermaal ‘Ksjabi’ die net wou versnellen om iedereen te verrassen maar in de bocht teveel fors zette op de witte lijn en tegen de grond kletste…met een gescheurde broek tot gevolg. Hiervan moest hij toch even bekomen en zo kwam het peloton tot stilstand. Gerald maakte ervan gebruik om even de Rupel te bevochtigen, anderen aten en dronken nog een slok want ze wisten wat er hen nog te wachten stond…

                           

Classement provisoire des chutes:

1. Jurgen Van Laer: 3 punten
2. Xavi Van Diepenbeeck: 2 punten
3. Joost Goossens: 1 punt

 

 

 

 

 

“Ik krijg hem niet op mijne grote” – De Leeuw van Doregem

Na het kleine oponthoud konden we onze weg verder zetten. Het tempo stokte, er werd gekeken. Niemand zou de petaaten uit het vuur halen. Johan, die enige tijd daarvoor nog een mooi stukje “Comedia dell arte” van de bovenste plak had gehaald: “Ik krijg hem niet op mijne grote”, had plots wel de grote plaat gevonden en scheurde er met partner in crime ‘De Gevleugelde Adelaar van Puurs’ vandoor. Calle Cannibaal rook bloed en trok het tempo de hoogte in. De Voorzitter mende de troepen en riep rustig tempo te onderhouden. Het tempo ging gestaag de hoogte in, net als de hartslag en verzuringsmeter. De eerste breuken in de achtervolgende groep vormden zich. Bjorn, Calle, Rutger, Michael, Timo en Gerald scheidden zich af van de achtervolgers. Het mikpunt (Johan) en mikpuntje (SRRS) werden steeds groter. Bjorn reed het laatste gat dicht tot bij de eenzame krijger: Rode Ridder Johan. Erop en erover… Want ondertussen waren Srrs en zijn klinkers enkele honderden meters ervoor door een plotse windstoot uit de kopgroep gevlogen. Hij zwenkte plots uit naar de linkerkant van de baan, betaalde zijn ticketje aan de parkeerautomaat en mocht beschikken.

De kop van het peloton bestond uit 5 Scheldetrappers die elkaar zeer goed vonden. Er werd goed rondgedraaid (in tegenstelling tot de vorige weken) en iedereen deed zijn meters kopwerk. Ondertussen had er achter de kopgroep zich ook een groepje gevormd met oa enkele klinkende namen in de wereld van het ronddraaien namelijk Sam T, Tim VDH,  Stef P, El PAstolero… Zij probeerden naar de kopgroep toe te rijden die op dat moment enkel aan consolideren dachten. Ze kwamen dichter, maar niet snel genoeg.

In de kopgroep bleef de samenwerking uitstekend maar de benen begonnen bij enkelen toch wel tegen te werken. Op de heuvel probeerde de voorzitter de kleine groep nog een beetje uit te dunnen door bergop nog door te trekken maar voelde dat zijn benen aan het protesteren waren tot hij plots een (voor hem) deugdzame ‘aaargh’ hoorde van een stervende zwaan die het toch net iets moeilijker had dan hij. Waardoor hij weer wat moed kreeg…

Op de heuvel viel het even stil, Tom C werkte niet meer mee, de rest kon nog amper mee… Het tempo stokte waardoor de achtervolgers dichter kwamen. Maar Timo die tegenwoordig wel te vinden is voor een stukje ‘En Bloc’ rijden en niet vies is om een jasje uit te doen, trok door en nam de bocht traaaag maar gestaaaag. En daar was de ‘Gazelle van de Grootheide’ die de kop overnam en nog 2 tandjes bijstak. Timo klauterde naar het wiel en probeerde zoals in ‘The good old days’ harkend en starend naar zijn versnellingsapparaat aan te pikken om zicht mee te laten voeren in de laatste rechte lijn. Volgens de ervaring van de schrijver reden ze makkelijk 68km/u (volgens de Garmin echter: 38km/u). Het ging razend snel. Tom legde zich plat, Timo plooide zich dubbel en beide stoomden ze door….de GIGANTISCHE PLAS! Moozes (Product Placement cnfr Tenue) zou zich een amateur gevoeld hebben zoals die 2 het water scheidden. Calle dacht dat hij solo slim speelde maar zijn blok aan het been van weleer hing er nog aan en zette aan…kwam een wiel dichter…Tom keek rechts, schrok zich een hoedje en versnelde, liep op de trappers en kwam alleen toe… Timoke Sagan bleef weer verweesd achter op 2.

Dat het er hard aan toe gegaan was bleek uit de enorme tijdsverschillen die daar opgemeten werden. Ookal stond er 26 gemiddeld op de teller, de wind en de segmenten maakten het toch altijd zwaar. Maar niemand zaagde, niemand klaagde en de boer die ploegde voort. Ksjabi besloot in Wintam de dijk af te glijden en reed naar huis om zijn wonden te likken in zijn 232 liter bad waar hij nog 20 baantjes getrokken heeft om toch die extra calorieën te verbranden met het oog op de Vogezen EN de Ronde v Vlaanderen waar hij ook aan gaat deelnemen, 140km. Dit nieuws kwam tot ons voor de valpartijen dus het is even afwachten wat de gevolgen zullen zijn.

De wind stond nog steeds tegen richting Branst maar de meet was nabij, bobijntjes waren op. In de Weert namen we afscheid van de Coach en kozen we voor de grote weg richting Branst terwijl hij de dijk afreed tot in St-Amands. Je voelt het al aankomen…natuurlijk lagen ook hier nog punten voor de groene trui te verdienen. Gerald reed op kop, bricoleerde er een kilometertje per uur bij. Calle Cannibaal voelde zijn benen nog steeds niet en kwam ook nog eens wat doortrekken op de kop. Het peloton zuchtte, zwoegde maar toonde karakter. In de laatste rechte lijn zette Bjokke zich recht en accelereerde weg uit het peloton. Johan B ging in de achtervolging, gevolgd door Bacchus met de voorzitter in zijn wiel. Johan kwam dichter, Bacchus kraakte en de voorzitter wachtte. Jurgen kreeg het moeilijk waardoor de voorzitter iets te vroeg moest aanzetten maar te laat zou aankomen op het valsplat van Branst. Bjorn won voor de 2de keer, Johan stierf in het wiel, Sagan zou wederom genoegen moeten nemen met een derde podiumplaats.

Natuurlijk werd er in de Zandstuiver bij choco en pint nog lang naverteld over de gebeurtenissen tijdens de rit van vandaag. Bjorn, Tim en SRRS trainden nog kilometers bij. Timo en Paavels reden nog met Joost naar het rond punt in Sint-Amands/Baasrode om nog een ommetje te doen langs de Poepemies zodat vandaag de teller toch mooi op 100km stond.

 

Sterk gereden van de 19 acteurs die vandaag meereden. 24 januari, 10 graden EN regen…Toch zoveel gemotiveerde mensen aanwezig. Hoed af en bedankt voor de aanwezigheid! Op naar volgende week, deze week wordt het lente!

 

Acteurs

Tom Caluwaerts (Calle Cannibaal / Gazelle van de Grootheide) – Johan Brusselmans (De Rode Ridder / Leeuw van Doregem)

Nick Van Ranst (El PAstolero)- Timothy Alen (Veuzitter / Timoke Sagan)

Michael Dewachter – Stef Paavels

Bjorn de Caluwé (Bjokke) – Jurgen Van Laer (Bacchus – JVL)

Tim G (Smalle) – Bart De Cuyper (Cuyper)

Tim VDH (Junior) – Joeri Serruys (SRRS / Gevleugelde adelaar van Puurs)

Lieven Dierickx – Sam Thomas (Coach)

Joost Goossens (Prostie Paolini) – Gerald Koeck (Professor)

Onbekende Spinner in het rood – Xavier Van Diepenbeeck (Ksjabi)

Rutger Van Loo (Rudi)