Ivan Inzé is een ‘compleet’ lid. Hij is een dubbellid met WTC Den Belly’s en hij is ex-voetballer van KVS Branst, dus een rasechte Scheldetrapper. Ivan heeft in een ver verleden toen de dieren nog konden praten, bij KVS Branst gevoetbald. Na zijn rijk gevulde carrière ging hij aan de slag als scout om de tegenstander te analyseren zodat het eerste team perfect voorbereid aan de aftrap kon komen. Maar Ivan had ook geen zittend gat. Na passages bij de reserven van Branst en later RV Kloosterstraat vond hij na blessureleed dat de tijd gekomen was om een andere sport te zoeken. Hoe kan het ook anders dan dat hij de liefde voor de fiets ontdekt heeft? In den beginne geen hoog- of laagvlieger maar eerder een wagon die ergens aan de trein hing.
MAAR hij hij ook nog eens de schoonbroer van Calle Cannibaal, de renner die hij altijd wou zijn. Daarom trouwde hij met zijn zus om dicht bij de bron te zijn, alles op te pikken en over te nemen zodat hij ooit evengoed als zijn schoonbroer zou kunnen fietsen. We moeten zeggen dat Ivan wel een hele metamorfose ondergaan is. Net als de voorzitter wou hij niet langer een volger/aanklamper zijn en begon hij als een bezetene te trainen in zijn garage op de rollen. Daar spendeerde hij ongelooflijk veel uren per week, dag in en dag uit. Volgens welingelichte bronnen heeft zijn vrouw meerdere malen ‘s nachts in de garage gaan zoeken naar verborgen kamers want ze dacht dat daar ergens toch een andere vrouw moest zitten. Deze zoektocht heeft echter tot op heden niets opgeleverd.
Tijdens de winters zat hij wel tot 4u af te zien op de rollen in zijn garage, kijkend naar de overwinning van Vanderaerden in de Ronde van Vlaanderen van ’85. Le-gen-da-risch… 3 maal per week reed hij op zijn rollen zodat de brandweer telkens opgeroepen werd om de riolen van de Hommelstraat te komen leegzuigen. Al dat zweet dat via de garage naar buiten in de riolering liep, zorgde voor wateroverlast op den Tijpel. Zijn vrouw (de zus van Calle Cannibaal) kon het niet meer aanzien of betalen want de rekeningen liepen nogal op, zodat ze hem verplichtte in de winter ergens anders te gaan trainen. Dit werd Go-Fit Bornem waar hij ook andere Scheldetrappers/WIK’ers tegen kwam. De ambitie van de Scheldetrappers om de volledige Ronde van Vlaanderen te rijden was besmettelijk en ook hij besloot ‘Inzé’ te gaan met Groene Peloton tijdens de winter van 2015. Hij had het zo naar zijn zin dat hij ook besloot het dubbellidmaatschap aan te gaan bij onze sympathieke en ambitieuze club.
Fall seven times, stand up eight
Tijdens de zomer zien we Ivan niet zo vaak maar in de winter mochten we wel ondervinden dat hij een verschrikking op de kop is als hij een goede dag heeft. Hij kent dan geen genade met zijn mederijders. Eenzelfde tempo zit er niet in en altijd dat tikkeltje sneller rijden doet de rest dan beetje bij beetje lijden. Uitvoerige controles op de fiets hebben niet opgeleverd desondanks de geruchten van de lijdende trappers dat er toch ergens iets motorisch aan die Kuota moest zijn. Maar niets is minder waar, de wielen draaien, de benen spreken. Ivan is ijzersterk, zijn fiets carbonsterk. Dat is wel nodig want Ivan maakte in het verleden geregeld al eens kennis met het asfalt. Soms door derden, geregeld door zichzelf. Onder het motto: Fall seven times, stand up eight, ging hij door en is hij nu toch al volgens de officiële berichten geruime tijd recht gebleven. De laatste medling van een bijna valpartij was op een woensdagavond tijdens de winter van 2014 waar hij tijdens een 2u durende tocht op de spinningfiets plots uit de klikpedaal ging en zich gelukkig nog Megasnel kon rechthouden zodat hij net niet omviel op zijn buurman.
Ieder jaar trekt Ivan met WTC Den Belly’s naar de Alpen waar ze Alpe d’Huez gaan bedwingen. Al het harde werk van de voorbije jaren kwam in 2016 tot eruptie toen hij eindelijk op het podium kon klimmen en daardoor de prijs van de superstrijdlust overhandigd kreeg uit de handen van Heidi van Günther van den bakker naast de fietsenwinkel rechtover Bar ‘FingerDurchToiletPapier’ zelve. Proficiat Ivan!
2016: 227km Ronde van Vlaanderen
2017: 237km Ronde van Vlaanderen
2018: 306Km Epic300
