RVV 2017 – De helden deel XIII: Nico Sergooris

Srrs zat al op het puntje van zijn stoel omdat de volgende nummer in de rij nummer dertien zou zijn, maar niets is minder waar. Net zoals de Swett, zal hij hier niet nummertje dertien zijn. Een volgende held in de rij is Nico Sergooris, Serre of Sekkeuhtsjoewiejaah voor de vrienden. Nico mag wat ons betreft op voorhand al de nodige lofbetuigingen en staande ovaties krijgen voor het harde werk dat hij de afgelopen maanden leverde.

Nico zit nog maar sinds vorige zomer op de fiets (en wat voor een fiets). Volgens insiders dateert zijn eerste – letterlijk – stalen ros uit de periode van voor ’14. 1914 welteverstaan. Googleman laat weten dat Wilier Triestina reeds bestaat sinds 1906 waardoor de link snel gelegd is: Nico heeft een museumstuk in handen…

Ook naar fietskledij toe wordt het tijd dat onze nieuwe tenues in bestelling gaan. Nico’s outfit leek bij wijlen eveneens meegenomen te zijn uit hetzelfde museum. Een koersbroek zonder bretellen, een blote rug bij temperaturen waarbij zelfs ijsberen een pingium of 2 villen om het warm te krijgen, … Niets weerhield hem er echter van om te volharden en door te gaan waar anderen zouden stoppen of op te staan waar anderen na een val zouden blijven liggen.

Ook zijn val in de ‘Doden’tocht 2016 hield hem niet tegen. Hij stond op uit de doden en sprak de legendarische woorden: “Bwoah, ça va wel, ‘t is alleen mijn broek maar”, terwijl de bloeddruppels van de elleboog liepen. En neen, Nico, technisch gezien was het nog steeds mijn broek.

Intussen rijdt Nico rond op een nieuw carbonnen ros, zijn de beenspieren getraind en is de nieuwe tenue besteld. Nico kon niet iedere week aanwezig zijn. Hij heeft tenslotte ook vrouw en baby thuis, gaat al eens graag skiën maar toonde wel steeds de inzet en panache die nodig is om ook in de langere ritten zijn streng te trekken. Zelfs kopwerk schuwde hij niet, ook al fietste hij dan enkele tientallen kilometers later – figuurlijk uiteraard – met de kop tegen en door de figuurlijke, niet dé, muur.

Desondanks zijn alle Scheldetrappers het unaniem eens: komende zaterdag kan Nico zijn eerste monument op zijn stalen ros graveren en bijschrijven op zijn nog prille palmares. Het eerste in wat naar onze mening een lange lijst kan (en hopelijk) zal worden…