RVV2016-1: Wind-Wevelgem + Officiële openingsrit

Zaterdag: Gent-Wevelgem en de neergang van de voorzitter – 135KM

Zaterdag stond voor de Flandriens de laatste rit voor de Ronde op het programma. in de hoofden sloop er wat onderschatting. Het zou een ‘korte’ rit van 135km worden die over relatief vlakke wegen zou leiden met amper 6 beklimmingen zonder kassei (buiten de Kemmelberg). Echter hoogmoed komt voor de val. Want vorig jaar leverde Gent-Wevelgem een heroïsche wedstrijd met Luca ‘Sossa’ Paolini als terechte winnaar. Hij mocht zich tot ‘Flandrien van 2015’ kronen want de regen en de we(r)velwind zorgden voor een echte veldslag/ravage. En van veldslagen kennen ze wel iets in de westhoek. De laatste weken haakten er geregeld wel wat renners af waardoor zij met grote vraagtekens zitten voor de Ronde. Joost kon door omstandigheden niet deelnemen aan de Ename Classic en Gent-Wevelgem. Hij zal hopen op een goede vorm van de dag. Caluwaerts en Inzé vochten aan zee een robbertje om ter meest paaseieren rapen uit. Stef P zit met meer vraagtekens dan kilometers in zijn achterzak. Hij ging deze week bij de dokter langs om een scan te laten nemen van de knie. Maandag valt het verdict en zal hij beslissen welke afstand hij zaterdag zal doen. Als toch blijkt dat hij de 225km opteert, kunnen we stellen dat hij bij Dr Ferrari langs geweest is om zich daarna te laten masseren door meneer Voet. VERDACHT.

Shit happens, but life goes on..

Deze week werd onze voorbereiding opgeschrikt door 2 dingen. Eerst waren er de aanslagen in Brussel waar iedereen wel iemand ende die erbij betrokken was. Ook via hier willen we als Scheldetrappers iedereen in deze moeilijke tijden sterkte toewensen in deze moeilijke dagen die iedereen zonder twijfel dichter bij elkaar zal brengen. Ook kwamen we er toevallig achter dat maar liefst 11 renners van de 16 NIET zouden kunnen deelnemen aan de Ronde wegens een organisatorische communicatieblunder tussen Golazo en hun sponsor KBC. We werden hier dinsdag rond 16u, per toeval, van op de hoogte gesteld en direct kwam het bestuur in actie om deze misser recht te trekken. Joost, Stijn, Tim VDH en Timo werden in actie gezet om alles in orde te krijgen. Via diverse media werd de organisatie benaderd en per telefoon werd onze penibele situatie uitgelegd en hoopten we op goodwill van de organisatie zodat alles in orde zou komen. Het zou ondenkbaar geweest zijn na zo’n winter met fietsen door weer en wind, spinning, geen alcohol (voor sommigen) en alle andere zaken die we gedaan hadden om er klaar voor te zijn, dat er maar liefst 11 renners NIET zouden mogen deelnemen. Woensdag 12u kwam het verlossende telefoontje dat iedereen zou kunnen starten en dat alles in orde zal zijn tegen vrijdag 1/4. Hopelijk is dit geen grap…

Anywhere the wind blows…

Dus na al deze beslommeringen stonden we zaterdag toch met 9 renners aan de start. Het zou de mooiste dag van het weekend zijn dus profiteerden De Leeuw van Doregem en Tim VDH Junior om toch mee te glippen richting Wevelgem voor de start van de 135km rit. Verder aan de start: Timo, Bjokke, Rutger, Gerald, Cuyper, Jurgen en Srrs, die na vorige week met zeer veel vraagtekens zat en hoopte op de conditie van weleer. Jurgen had voor de gelegenheid pannenkoeken gebakken zodat we zeker met een gevulde maag aan de start stonden. Echter Tim VDH en Srrs besloten om zich van in Bornem al af te scheiden en verkozen te wachten aan de brug van Temse om zo door te rijden richting Westhoek. In de auto kregen ze dan toch zin in pannenkoeken en 2 tevergeefse pogingen van pannekoekwerpen tegen 120 per uur later, besloten ze het op te geven en het later op de parking nogmaals te proberen. Maar in Wevelgem verkozen ze een andere parking dan de 2 andere wagens en daar ging het ontbijt aan hun neus voorbij. Voor SRRS een belangrijk detail blijkt achteraf…

Na de inschrijving bij Maya-die-nijp-ik-straks-wel-eens-in-haar-poep-als-ik-win vertrokken deze 7 ‘Geilers op de wind’ en 2 ‘Vedergewichten’ richting verste punt voor vandaag: Steenvoorde. De eerste 75 leken op papier opwarming want dan pas zou de eerste beklimming van de dag namelijk de Catsberg opdoemen aan de horizon en zelfs na 50km was er nog bevoorrading in Lijssenthoek. Maar al snel kreeg de voorzitter het in de mot dat dit niet zomaar een afsluiter van de voorbereiding zou worden. We slalomden via smalle wegen door ‘Flanders Fields’ waar de wind vrij spel kreeg om ons te duwen schuin in de zij voor. Door de smalle wegen was het moeilijk om uit de wind te raken. Zeker voor de smalle cosinus en tangens, Timo en Srrs genaamd. Hoe klein we ons ook maakten en ons probeerden weg te steken bij de andere renners hoe harder de wind waaide. Ook het landschap ging net zoals de waaiende wind wild te keer, maar de voorzitter zal nooit vergaan. Terwijl Johan bijna een spontane ejaculatie kreeg van dat zuchtje wind, daalde de moraal van Timo stukje bij beetje. Toch stond er aan de eerste bevoorrading bijna 28 gemiddeld op de teller. Srrs bleek, na zijn inzinking en abandon van vorige week, te herrijzen uit de doden. Hij nam gezwind (haha) de kop en reed naast Johan losjes mee naar de heuvelzone. Tim VDH, die als zijn mentor beschouwd kan worden, had de hele autorit op hem zitten inpraten van hoe ze het vandaag zouden aanpakken. Met de smile op zij gezicht zei hij meermaals: “De SRRS zit goed, hij heeft ne goeien dag.” “Kijk eens hoe soepel, jaja hij zit goed!”. Timo die zich toen al aan het focussen was op het achterwiel van zij voorligger knikte eens, beet een stuk uit zijn lip en harkte voorts…

Toen kwam de heuvelzone, niets te vroeg, veel te laat…

Na 75km kregen we eerste de Catsberg voorgeschoteld. Iedereen vlot naar boven op eigen tempo. Timo en Jurgen iets achter maar niets abnormaals. Het is niet zo dat ze parkeerden aar met een lange aanloop en het steilste stuk van 18% kon het toch we al even wat energie vreten. Maar nu volgden ze snel op elkaar en tussen de hellingen werd natuurlijk niet gerust. Na 78km lag er al de Boeschepeberg die ook 2.2km lang is met een steilste stuk van 8.2%. Deze werd al snel opgevolgd door de Mon Vert die ook weer 800 meter lang is met een max van 8%. Und jetzt kommen die Kanonen… Het tweeluik Zwarteberg-Baneberg. Onbekend zegt u? Nu voor mij was deze ook onbekend maar de cijfers spreken voor zich. De Zwarteberg is 2500 meter lang en stijgt gemiddeld 4.8% met een maximum van 9% maar eens je boven bent op de grote baan sturen ze je het bos in waar een bordje staat: Baneberg, 300 meter lang, max: 20%, gemiddeld 10%. Dat kan al tellen als dit je vijfde helling op amper tien kilometer is. Tot daar verliep alles nog zeer goed voor de ‘Splijters van de wind’ en de 2 lichtgewichten. Timo zag af bij de beesten maar de hellingen gevolgd door de afdalingen brachten wat adem- en recuperatieruimte maar de hartslag kreeg hij niet meer onder controle. De moraal zakte verder weg eens Jurgen orakelde: “Ik word beter met de helling veuzitter”. *TIK* en weer -10 op de grafiek van de moraal. En dan had je nog de Kemmelberg. Veel over gehoord, veel over gesproken, maar weinig bereden. De aanloop daar naartoe was meer van hetzelfde: wind, wind en nog eens wind en dan nog vals plat. Aan de voet van de Kemmel kozen “de Bonkige Bonkers” met Srrs het hazenwindpad. Timo en Jurgen kozen om op eigen tempo naar boven te rijden op het asfalt. Hoedat? De Kemmel is toch kassei? Zijn we er al aan bezig? Of nog niet? Maar er stond toch een bord? Maar waar is de kassei? DAAR is de kassei. Net voor het bos begonnen de kasseien op te doemen tuseen metershoge bomen. Nog enkele hectometers en we waren boven, zo zwaar kan dat toch niet zijn? Ik ben er bijna. Dan begon de ‘gradient-meter’ op de Garmin op te lopen. 10% – 13% – 15% bijna? Neen: 20% – 23%…Vloekend…FUCK YOU! Komop Juju nog een beetje, we zijn er bijna! En BAM de top! Yes, we did it. Alweer een puist in het Vlaamse heuvelland die ons niet klein gekregen heeft. Weer een vinkje bij legendarische hellingen uit de koers die overwonnen werden! En nu? Richting Wevelgem tiens!

When the going gets tough, the tough get going – Timo

Op die top was het al een tijdje over voor Timo, maar ook daar heeft Srrs een klop gekregen. Net als vorige week eiste het hoge tempo zijn tol en liepen de benen vol. Gerald, Johan, Tim, Bjorn, Rutger en Tim reden met overschot, Jurgen had een superdag en moest enkel terrein prijsgeven op de hellingen. Gelukkig kon er na 105km even bijgetankt worden aan de bevoorrading. Maar dat was nog wel even 15km ver weg. Na een tegenwindmoment dat ook nog vals plat was, moesten Timo, Jurgen en Srrs even passen en er ontstond een gat met de Beukers van de wind. Jurgen wou dit in één ruk toeknallen. SRRS en TImo wilden wel mee maar Jurgen voelde zijn benen niet en reed net die kilometer per uur te snel zodat ze beiden pasten en even moesten bekomen. Jurgen wachtte en toen vertrok de trein…in de achtervolging op de koplopers. De teller ging niet onder de 40 op de lange rechte wegen, de wind zat eindelijk wat mee. Maar natuurlijk reden de koplopers ook niet op reserve. Door Ieper centrum met hun, poging tot, kasseien die uit elkaar werden gereten zodat het drietal net voor de bevoorrading de aansluiting konden maken. *ZUCHT* De laatste 30 kilometer werden een calvarietocht voor de voorzitter. Elke oplopende meter deed pijn. Hij kraakte, hij barstte, hij boog en kreeg een zetje van Tim VDH om toch bij te kunnen harken tot boven. Dan moesten we nog door de velden richting Wevelgem. De zwalpende wegen met nog steeds zijwind, maar van de andere kant, deden nog meer pijn dan voorheen. Bij de andere Flandriens niet want die genoten van de wind in hun haren maar Timo werd zot, zot van het constante geblaas en geraas van die wind in zijn oren, zot van het constant zoeken naar een positie uit de wind. Johan zag het met lede ogen aan en besloot de stervende zwaan uit de wind te zetten voor de resteren 20kilometer. Elke zet, elke duw die hij gaf, kromp Timo 10cm op zijn fiets. Hiervoor had hij geen jaar getraind. Hiervoor had geen 7000 kilometer gefietst, om de week voor de grote afspraak geduwd te moeten worden op vlakke wegen! Krampen kwamen opspelen…Toch proberen drinken…zichzelf vermannen want de eindmeet was in zicht. Rije, rije, rije, stoempe stoempe. Als een sprinter de eindmeet ruikt, ruikt hij bloed. Zoals Michel Wuyts het zo mooi verwoordde tijdens de overwinning van de Leeuw tijdens het WK:

Dit is en ligt voor het grijpen,

je bent de held van de dag.

Kies de juiste versnelling,

Laat u niet vloeren.

Alles samenpersen,

in die ene versnelling,

die ene explosie.

Doe het! Doe het!

De laatste kilometer… Gerald en Bjorn op kop met een peloton in het wiel. Bjorn kijkt om en Timo knikt. Meer was er niet nodig. Bjorn schakelt bij, Timo doet er 3 tanden bij en plant zich in zijn wiel tot op 250 meter van de meet en gaat aan gevolgd door de Leeuw die moest wijken van zijn lijn waardoor zijn achtervolger, een onbekende renner met een Sportalelijke tenue, ook moest uitwijken maar tegen de vlakte ging…Alenjet was op dreef, lopend op de trappers…trekken…duwen…stoempen..KRAMP. Zet zich neer en ziet Johan komen maar weigert te buigen en geeft alles wat in zich zit tot op 50 meter van de meet de krampen er weer ingeschoten en de benen letterlijk blokkeerden. Inderdaad…zoals Wuyts het voorspelde: De Leeuw won… Timo kwam total loss over de meet, moest gaan zitten/liggen om de krampen uit de benen te krijgen. Desalniettemin toch sterk ploegenwerk, bedankt Gerald en Bjorn om Timo af te zetten. Tim en Johan om hem ‘steun’ te geven. Achteraf is de wedstrijdjury nog langs geweest die hadden alles opgenomen vanuit de commentaarcabine en de gevallen renner was klacht gaan indienen bij de jury waardoor Johan alsnog gedeclasseerd werd.

Deze laatste test voor de Ronde was voor de meesten een bevestiging van al het goed van de voorbije weken. Srrs en Timo zullen nog wat oplapwerk hebben om klaar te zijn voor zaterdag, maar aan de conditie zal het zeker niet liggen, enkel zorgen dat ze een goede dag hebben en alles komt in orde. Ook de jongens voor de 130km zijn er klaar voor, zij zijn de laatste 2 maand in actie geschoten en hebben hun kilometers afgelegd. Enkel de vorm van de dag zal bepalen hoe hard zij zullen afzien. Volgende week is het zover en hopelijk kan ieder van de 16 renners hun doel bereiken zodat we een spetterend weekend tegemoet gaan en we EINDELIJK terug van het goddelijke gerstenat kunnen genieten. Jurgen heeft alvast een bakje Orval opzij gezet voor zaterdagavond! WISH US LUCK!

Rit van zaterdag.

Zondag: Officiële openingsrit WVC De Scheldetrappers: Eindelijk! – 70KM

We zouden het vergeten maar normaal gezien begint het seizoen van de Scheldetrappers officieel in het weekend van de uurwissel. Dus stond op Pasen de eerste rit van het C-team op het programma. Naar jaarlijkse gewoonte een ritje van 70km met een bezoekje aan de Erevoorzitter die voor de gelegenheid sandwiches had voorzien voor 10 trappers. Aan de kerk stonden: Timo, Bjorn, Nick VR, Hans M, Michael, Tim S en Stijn B. Stijn wou nog afhaken wegens regen en had zin om met de wagen naar Sint-Gillis-Waas te rijden maar werd toch overhaald om nog eens op zijn Flanders-ros te kruipen. Het weer voorspelde niet veel goeds: nog meer wind EN regen. Dit was genoeg om 57 leden van de WIK thuis te houden waardoor deze met amper 4 aan Brasserie Vrededaal stonden. Tim VDH reageerde, spring in zijn gewone kledij en opperde om bij de Scheldetrappers aan te sluiten. Aan de brug van Temse kwamen we samen en met 10 renners en volgwagen reden we richting Temse waar we eerst de Kattebrug en De Caluwé-helling meenamen om vervolgens via grote wegen en met meewind richting Sint-Gillis te rijden. Stijn B hield zich onopvallend in het peloton en evalueerde de benen om stras toch een eindjump te kunnen maken op 500meter van de Fille. Alen- De Caluwé remonteerden en Stijn hield het voor bekeken..tot 20meter voor het café hij ineens weer voorbij gestormd kwam en iedereen in ‘t Park dacht dat hij eerst aangekomen was…

De terugweg zou zwaar worden. Tegenwind tot thuis. De kasseien van het ster over gevolgd door de Brug over de E17, een tweeluik waar 2/3 va de WIK het moeilijk mee had en ook Nick die na 2 maand inactiviteit weer aansloot voor deze openingsrit. De brug van Temse was er teveel aan en vandaar begon Nick zijn calvarietocht naar huis. Na de brug deed Stijn nog even een Buykuske. Na meerdere malen te roepen: via de baan! Reed hij toch de dijk op met Hans M om in de wind te vechten tot in Branst. Daar scheidden onze wegen. De anderen kozen de baan en reden via Meneer De Aldegonde naar Weert en zo naar Branst. Daar waren Stijn en Hans M reeds aangekomen na toch wel een sterk stukje tegenwind rijden. Iedereen zette zijn weg voort naar huis, Nick moest toch nog een kleine kruistocht over het Hoogste doen waar hij ontdekte dat zijn hartslag toch hoger kan gaan dan de gebruikelijke 130.

Ook op zondag zat het er niet in om de benen even los te gooien maar al bij al hebben we een goeie en mooie rit gehad ZONDER regen. Dus de afwezigen hebben andermaal ongelijk. Volgende zondag zijn vele leden nog aan het bekomen van hun Ronde terwijl ze naar de start kijken in Brugge. Niets houdt de rest tegen om niet een tochtje te rijden om de conditie wat aan te scherpen he: Nick, Michael, Johan, etc…Desnoods met de WIK.

Rit van zondag.

We started together and we are going to finish together. #Meerdaneenwielerclub