RVV2016-3: Test 1-2-3… Het hellend vlak van Ronquières

Terwijl de andere leden die uit een winterslaap komen, hun conditie aan het opbouwen zijn tijdens een 72KM lange rit met de WIK, zit je trouwe verslaggever weer achter het scherm om zijn ervaring van zaterdag op het wereldwijde web te zetten. Volgens onbetrouwbare bronnen reden vandaag volgende renners met de WIK mee: Stef, Michael, Xavier, Hans M en hopelijk ook Pieter. Stef die normaal met de RVV-groep rijdt heeft de laatste tijd aanhoudende pijn aan de knie en had een week rust ingebouwd in de hoop dat er beterschap komt en zijn deelname aan de Ronde niet in het gedrang komt. We hopen op goed nieuws de komende week.

Een dag eerder…

Zaterdag 12 maart zou dé grote test zijn voor alle trappers die deelnemen aan de volledige Ronde van Vlaanderen. Daar zouden we pas weten hoever het met eenieders conditie zou staan. Wie de zwakke en de sterke schakels zouden zijn en vooral op wie Tim VDH zijn geld kan zetten en het best voor de dag zal komen tijdens de Ronde. Antwoorden op deze vraagstukken zal u vinden tijdens het verslag.

De avond vooraf…

Werd er nadrukkelijk heen en weer gestuurd tussen de Scheldetrappers. ‘Klaar voor morgen?’ ‘Geen stress?’ ‘Dat gaat lukken’ ‘Vergeet geen kledij/eten/drinken mee te nemen’. Gezonde stress in een gezond lichaam. Iedereen was bezig met de rit van zaterdag die (voor de meesten) de langste rit zou worden ie ze tot nog toe gereden zouden hebben. Andere Cannibalen, Koeckiemonsters en Van Den Heuvels draaien er hun hand niet voor om natuurlijk. Voor deze rit in goede banen te leiden heeft Tim ‘Junior’ nog een kopman en volgwagen opgetrommeld. Tim Desplentere die blijkbaar niet kapot te krijgen is, getuige zijn kopwerk van bijna begin tot bijna op het eind van de rit. STERK is nog een understatement, zelfs dé kopman van de Scheldetrappers was onder de indruk. In de volgwagen hadden we de Pierre aka Van Den Heuvel Senior die zijn zaterdag opofferde om achter een peloton van 11 renners te rijden. Waarvoor oprechte dank Tim en Pierre!

De nacht vooraf… een pandemie

Plots bleek er bij de leden een pandemie uitgebroken te zijn. Renée van Joost had een slechte nacht achter de rug, Carmen van Bjorn was ziek en Bjorn bracht de eerste uren van de nacht in de zetel door. Loewie van Timo besloot om 5u30 om alles wat hij de afgelopen 3 jaar gegeten had te verspreiden op de mama, in het bed en op de vloer. Last but not least kreeg Tim G het ook zwaar te verduren met 2 kinderen die in de loop van de nacht ziek werden waardoor hij forfait moest geven en de zaterdag ook zelf geveld werd door de griep, andermaal.

7u30 Branst en 7u45 Nissan te Oppuurs

Onder een voorzichtig zonnetje verzamelden de renners met een klein hartje en een knapzak op de rug in Oppuurs. De voorzitter had een hartige snack vooraf voorzien voor alle renners. Hij had namelijk pannenkoeken gebakken voor de renners zodat ze zeker vooraf genoeg calorieën binnen zouden hebben. De favoriete snack voor onze trappers sinds de o-zo-sappige verhalen van De Leeuw van Doregem die er voor de rit steeds met zoveel smaak een 7 à 8-tal naar binnen werkt. Als laatste kwam de volgwagen toe die lang moest aanschuiven in den Delhaize omdat hij door zijn zoon om koffiekoekskes werd gestuurd. Alle rugzakken in de wagen geladen, klaar om te vertrekken…en dan kreeg Pierre de achterdeur van de volgwagen niet meer open. De buitenklink was stuk waardoor de deur niet meer open ging. Vertraging werd opgelopen, professionele hulp werd ingeroepen. Gelukkig stonden we voor de Garage van Ceurstemont en als je van Nissan houdt, Ceurstemont, de specialist. Daar waar je naam méér dan een nummer is. Er valt wel altijd wat te werken bij garage Ceurstemont en deze kleine zelfstandige was al aan het werken op dit (ondertussen) menselijke uur. Volgens de redactie.be zou hij pas in april naar België komen maar gisteren werd hij toch al gespot in Oppuurs. Na enkele McGyver-doe-het-zelf-truuken werd de achterdeur geopend en met behulp van een tandenstoker, wat riet en een dode mus werd een snelbinder gemaakt die de deur langs binnen zou dicht houden. Hadden wij daar even alle geluk mee en natuurlijk ook Pierre!

 En weg waren ze

Via Malderen, Peizegem, Opwijk richting Asse waar voor enkelen dat hellend vlak reeds begon. Gelukkig werd het tempo beperkt op het vlakke EN in de heuvelachtige zones. Het eerste zwaartepunt was Bekkerzeel voorbij en we telden nog maar amper 30 km op de teller. Nog 130km te gaan en dat gaf vleugels! NOT… Vandaar was het relatief vlak met hier en daar een stevige kuitenbijter en plaspauze ertussen. Eens we het middelpunt van de dag namelijk Vlezenbeek (na 40km) voorbij waren, reden we richting ons ‘Lot’ waar we in het ‘Dworp’ aan de voet van de volgende heuvelachtige zone kwamen. Van Ittre over Croiseau (waar we het hoogste punt van die dag reeds bereikt hadden) naar Braine-le-Chateau en richting Ronquières waar we nog een plaatselijke lus maakten door het bos om zo de velden (des champs) in en door te rijden waar we een schitterend uitzicht hadden over de Sluis van Ronquières waar al het Vlaamse geld richting Wallonië versast wordt. Even wat foto’s nemen en dan doorrijden naar de plaatselijk Brasserie waar na 80km en +800 hoogtemeters, 11 ‘Pâtes Bolleneis’ met een coca besteld werden. Pierre hield het bij 2 hartige sandwiches en een praatje met de plaatselijke schone.

Dan moest de terugrit nog komen…

Na een lekker bord pasta, een frisse coca en een plasmoment waren de 11 wederom klaar de terugrit aan te vatten. De temperatuur die tot dan door de mist rond het vriespunt bedroeg, was dankzij het doorbreken van de zon gevoelig gestegen. Of kwam dit door zenuwen van wat komen moest? Zoals steeds na een pauzemoment protesteren de spieren en weigeren ze om direct dienst te doen. De ene renner heeft er al meer last van dan de andere. Bij Johan en Bjorn waren de beginkilometers en hellingen zwaarder dan gedacht. De spaghetti was nog aan het nasputteren in de maag, wat gevolgen had voor de benen. De hellingen gingen moeizamer door het gewicht dat op hun maag lag, maar na een uurtje bollen zou het merendeel wel verbrijzeld worden door de krachtige benen die een maximum van 350watt kunnen stampen. Normalieter is het de gewoonte dat een of meerdere renners na zoveel kilometers een klop zouden krijgen waardoor hun zicht enkel nog beperkt wordt door naar de derailleur van hun voorganger te kijken en dit tot thuis. Maar wonder boven wonder bleven de krijgers overeind. Timo en Gerald kozen hun eigen tempo bergop, Rutger, Johan en Bjorn probeerden de staart bij te houden, Joost en De Cuyper reden moeiteloos mee met de kop waarin Tim VDH, Tim DS, Ivan, Calle en De Gevleugelde Adelaar van Puurs speelden met de pedalen. Op de tussenstukken werd het tempo onderhouden en ging het zelfs sneller dan die ochtend, 28-29 per uur was nu het tempo. Het zwaartepunt van de terugrit lag in het begin met langere en niet echt steile klimmen die ons tot in Tubeke brachten waar het, ten opzichte van daarvoor, uitvlakte. Toen bevonden we ons in het land der ‘-inge(n)’. Dichtbij Edinghe richting Bellingen om binnen te rijden in Pepingen waar de buurgemeente Elingen ons bracht naar het middelpunt van deze rit Vlezenbeek en door het deel Sint-en (Sint-Gertrudis-Pede, Sint-Anna-Pede) tot in Asse waar als kers op de taart nog even Vrijthout beklommen werd. Hier zijn beelden van, omdat de voorzitter nogal achteraan hing en is er op de beelden niet veel te zien, maar wel te horen dat Tom C. de rest overvleugelde en op het steile stuk na de bloembakken de rest uit de wielen reed en met een kleine FORZA WVC-kreet de beelden afsloot.

Dan zou je denken dat het op zou (moeten) zijn, maar niets is minder waar. Het tempo ging richting Lippelo nog meer de hoogte in, na 120km reden we 30-31 per uur richting ‘De Wandeling’ waar we uiteindelijk afscheid zouden nemen en met enkelen nog een terrasje zouden doen. Volgens de kaart hebben ze daar jonge én oude Orval maar de meeste hielden het bij een lekkere bruiswater, warme choco of frisse coca. Behalve TIM DS die toch ons karakter wou testen en nam een Orval van 2 jaar oud. Het moet gezegd worden, hij verdiende het! Kopwerk van kilometer 25 tot 120, op en af, tempo onderhoudend…sterke man. Maar er zat schijnbaar bij niemand verval op.

Als we iets geleerd hebben vandaag is dat de groep geen schrik moet hebben van de 227 ellenlange kilometers tijdens de Ronde. Het belangrijkste zal zijn dat eenieder op zijn eigen tempo de kasseistroken en hellingen voor zijn rekening neemt. Op tijd eten en drinken zal ook een belangrijke factor zijn, zorgen dat er geen ‘Frein Galle’ aan te pas komt. Want het is inderdaad moeilijk om te drinken als het zo koud is, je vergeet al snel dat je toch veel vocht verliest en dat dit daadwerkelijk ook bijgevuld moet worden. Als we al deze zaken in het achterhoofd houden, elkaar op tijd en stond even wakker schudden..zie ik geen enkele, maar ook geen enkele van deze helden NIET aankomen in Oudenaarde. Misschien zal er een tijdsverschil zijn, misschien ook niet… het belangrijkste is en blijft dat we allen over de streep rijden. Total loss? Waarschijnlijk! Voldaan? Ongetwijfeld! Een mijlpaal die weer kan bijgeschreven worden op de reeds lange lijst van onze prille club! #MeerDanEenWielerclub #OneTeamOneGoal

Glory awaits you at the finish line

Nog even zouden de Scheldetrappers Tim Van Den Heuvel willen bedanken voor deze prachtige rit en ditto begeleiding.Tim heeft op korte tijd al heel wat ervaring meegebracht naar onze club waardoor we weer kunnen groeien. Alsook Tim DS die voor de gelegenheid op zaterdag met ons deze rit wou begeleiden en dit met verve deed, bedankt! Natuurlijk ast but not least: de Pierre! We zijn al zo aan elkaar gehecht dat hij schatteke zegt tegen mij en dat hij mij goed door de Vogezen wil en zal brengen. Het enige dat ik nog zou moeten gedaan krigjen is dat hij ook mijn fiets na de ritten kuist, want er was vandaag toch wel veel werk aan! BEDANKT PIERRE voor het volgen in de wagen, de koffiekoeken en het afsluitende drankje in de Wandeling. Je krijgt dit zeker dubbel en dik terug!

NATUURLIJK mogen we ook de andere 9 helden die gisteren meereden niet vergeten. Zij rijden al sinds eind oktober, elke zondag door weer en wind mee om dit verhaal tot een goed einde te brengen. Ik ben blij dat iedereen deze dag goed doorgekomen is zodat de moraal weer opgekrikt werd en iedereen weet dat na 2 weken doorgedreven het échte werk voor de deur staat maar dat al deze training/inspanning/tijd/opofferingen niet voor niets geweest zijn! We zijn klaar voor de 1000KM, klaar voor de Vogezen, Klaar voor de zomer EN ZEKER klaar voor de Ronde. De rit van vandaag op Garmin Connect.

Donderdag rijden 4 trappers richting Zottegem om daar 110km Dwars door Vlaanderen te rijden. Voor fietsers die interesse hebben, laat het weten!

Cowards never start, the weak never finish, winners never quit!