RVV2016 -9: Het Verdronken Land Van Saeftinghe – DEELII

Waar waren we gebleven? We hadden net het stuk wind in de rug achter de rug (haha) en draaiden als de wind (haha) in de wind… Srrs die achtergebleven was om zijn klinkers te zoeken in het verdronken land van Saeftinghe en een 9-tal dat net even diep geweest was in de polders.

En hij maalde door…

Joeri die zijn klinkers terug in zijn achterzak gestoken had kwam als een pijl naar voor om samen met Johan ‘De Koene Ridder’ de kop te pakken richting den Belgiek. Het was niet eenvoudig met de wind en regen maar een Scheldetrapper laat zich niet kennen. Wind tegen, 31km/u op kop, Johan doet het simpel lijken, naast hem reden de lijken. Srrs kroop steeds dichter en dichter bij zijn rode zone en zette zich na enig tijd wijselijk aan kant om te recupereren in de staart. En Johan? Die maalde door… Daarna was Joost aan de beurt om even zij aan zij met Johan te rijden maar ook hij met zijn lange lijf neemt iets meer wind dan de gemiddelde trapper en na een academisch kwartiertje zette hij zich opzij…En Johan? Die maalde door… Bjorn kwam even naast Johan rijden om te zeggen dat 31 wind op kop misschien iets te snel was, Bjorn voelde zijn toerenteller over de rooie gaan, ging van kop en zette zich op de derde rij. En Johan? Hij maalde door… Ook Ivan raapte zijn moed samen om kop te trekken met de Leeuw van Doregem maar ook na enige tijd ontplofte zijn hartslagmeter en zette hij zich op kant…En Johan? Hij maalde door… De kilometers telden bij op de teller… En Johan, die maalde door. De Bornem Bullet waagde zich ook aan het kopwerk naast Johan maar het heen en weer wiegen, verkrampt vastknijpen van de beugels verraadde dat ook hij het moeilijk kreeg. En Johan? Die maalde door… Johan sleet ze allemaal, één voor één moesten ze passen voor het gebeuk tegen de wind en tegen Johan…maar die maalde er niet om en maalde door… Tot we aan de quote van de dag kwamen…

Ja, jongens, mijne spiegel…Hoe gaan we dat regelen?

Alvorens verder te gaan een kleine quizvraag ivm het verkeer. Hieronder ziet u een tekening van een T-kruispunt. Wie moet er stoppen? Drie mogelijke antwoorden:

• Altijd A
• B en C want een auto is groter, sneller en droger
• B want die rijden trager en zijn met meer personen

Voor zij die moesten twijfelen, het eerste antwoord was correct:

De groene armada reed in de Groenedijkstraat te ‘Het Kalf’ waar inderdaad wel wat kalven wonen. Sorry voor de veralgemening maar na een negatieve ervaring is dit een veel voorkomend fenomeen. De volgende rechts riep de voorzitter. Rechts zagen we een grijze BMW (ja, idd weer een BMW-rijder, sorry voor de veralgemening) en voor ons kwam een peloton mountainbikers afgereden. Zoals steeds zijn we zeer oplettend en hebben we alles gezien. Maar een BMW-rijder denkt enkel: Hoe kan ik zo snel mogelijk van punt A naar B rijden, alle verkeersregels ten spijt en zonder dat ik moet remmen? Nou wij hadden de fietsers gezien, de BMW-rijder ook en zag dat ze bijna aan het kruispunt waren en dat hij wat sneller moest rijden en binnenkant bocht moest nemen om ze voor te kunnen zijn. Maar dat was net de plaats waar de kop van ons peloton reed. Johan week uit in de modder NAAST de baan, Joeri kon hem bijna ontwijken…BAM *LUIDE KNAL*! Consternatie alom… Joeri raakte de spiegel van de BMW en deze liet zijn hoofd hangen. Joeri kon zich net rechthouden, zie: niet eronder belanden en we kwamen met groot ongeloof tot stilstand. De man had enkel het andere peloton gezien en ons niet… Iedereen even met verstomming geslagen tot stilstand. Wat geroep richting bestuurder die zonder woorden uit de auto kwam gestapt en even moest bedenken wat hij hierop kon verzinnen. Na een kleine medische update bij Joeri die pijn had aan zijn hand/pols. Schade opgemeten van de fiets en Joeri zelf. Alles bleek mee te vallen. De gemoederen bedaarden tot de quote van de dag kwam…Ja Jongens, hoe gaan we die spiegel regelen?

Zoals u weet is de voorzitter steeds rustig onder elke omstandigheid, altijd beleefd maar als onrecht zijn pad kruist kan hij wel eens gevat uit de hoek komen met volgende redevoering en zin voor discussie en conversatie.

“Meneer,

Dus u geeft GEEN voorrang van rechts, komt NIET tot stilstand, SNIJDT de bocht af en RAMT een zwakke weggebruiker? Ik wil met u gerust even praten over uw spiegel? Misschien even de politie erbij halen?”

De conversatie bleek kort, meer een monoloog want de man begreep de booschap en stapte in zijn speciale uitvoering BMW-ZS (Brol Met Wielen – Zonder Spiegel) en zette zijn weg voorts. En Johan? Die zette zich op kop en maalde door…

Foto 1: Auto na de aanslag / Foto 2-3: bewuste baan waarvan hij kwam, rechts in de modder de sporen van Johan en Bjorn.

Jongens, serjeuze vraag: wie gaat er kop doen?

Na dit incident had de groep toch wat meer voorzichtigheid ingebouwd als er obstakels ons naderden: ” Wandelaar, opgepast!” “Loper, uit de weg gaan!” “Wind van rechts, opgepast!” Je kent dat: Safety First. Maar Johan? Die maalde door… We konden toch een 30-tal minuten peddelen richting Vrasene via de smallere maar gezellige wegen tot het peloton alweer opgeschrikt werd door een luide knal. Eerst dachten we dat Ivan een “Chasse Patatte” wou afsteken maar het bleek dat het achterwiel van de Leeuw van Doregem zou warm  stond van de kracht die hij ontwikkelt op het asfalt dat zijn achterband aan achterklap deed: namelijk ontploffen! Klapband voor Johan en einde rit te Vrasene. Even de volgwagen bellen om hem op te pikken en Johan..die stapte door. Een vraag die vrijwel meteen na de opgave in het peloton sluimerde was natuurlijk: Wie gaat e rnu kop doen? Het peloton vertrok, stapvoets, rondkijkend en lonkend naar wie zich zou opofferen na deze slopende rit en daar was hij dan…”De Professor”, het “Koeckiemonster”, de “Manitou van Mariekerke” zette zich op kop. De legende zegt dat hij via de cosinus-tangensberekening het aantal kilometers per uur wind in een vierkante meter had berekend. Hij had dit onthouden van tijdens de kerstmarkt en berekende dat die 30km tot in Branst net genoeg waren om het volgende stukje volume in zijn strakke trainingschema voor de RVV (-10kg) genoeg waren om weer een stap vooruit te zetten in het plan: “Hoe doen we ze pijn op 02 april en niet om te lachen op 1 april”. En de trappers? Die maalden door…

Die zitten vol putten en al… – S. Pauwels

Het was nog een calvarietocht tot in Branst maar we kwamen op bekend terrein. De terugweg van Sint-Gillis-Waas naar Branst is alombekend en berucht, wetende dat de eerste kasseistrook van de dag nog lag te wachten EN de daaropvolgende brug nog moest bereden worden. Als je een beetje kan volgen doel ik natuurlijk op de kasseien aan ‘Het Ster’, beter bekend als de Lange Rekstraat. Als er iets niet meer op zat bij de trappers was het wel veel rek. Mentale voorbereiding, even de jonges eraan doen herinneren…Straks: EERSTE KASSEISTROOK VAN DE DAG, dames en heren! Stef Pauwels zijn reactie was geld waard: “Ah da zijn van die kasseien met putten en al”. Ja inderdaad beste Stef, kasseiwegen zonder putten worden wel eens platte asfalt genaamd. Gerald zette zich op kop voor de laatste bocht en kwam als eerste op de kassei gevolgd door Ivan, Bjorn, Timo en de rest. In de tegenovergestelde richting kwam een wagen aangereden wat even voor tumult zorgde bij Gerald, die zich parkeerde op de zijkant samen met Ivan en hun vlucht zwakte af tot een turbulent ritje over de dokkerende kasseien. Timo kwam erover, nam de kop over van Bjorn die op zijn beurt ook weer versnelde en samen kwamen ze uit de eerste strook met een gat van 50-75meter. Nooit traag rijden over kasseien, op de rug blijven en handen losjes op het stuur is de les die we vandaag als voorbereiding meegeven.

Eenss weer samen reed de groep richting brug over de E17. Rutger koos de baan, Ivan, Timo in het wiel. Sterke Rudi trok het tempo omhoog, Ivan remonteerde, Timo kwam erover, parkeerde en wie was daar? In derdaad de Herboren Adelaar van Puurs fladderden als vanouds naar de top. Ivan klampte aan maar kon er niet meer over. De calvarietoch werd voor ondergetekend een lijdensweg tot in Branst. Op de brug reden Stef P, Srrs en Ivan rechtdoor. Joost, Rudi, Bjorn, Koeck en Alen reden rechtsaf, binnendoor via onze vriend de Graaf naar Branst. Het werd een lijdensweg voor ondergetekende. Nat en koud en honger…aanklampend in het wiel. Lang geleden dat gevoel… Dank aan de medetrappers om mij in Branst en Sint-Amands af te zetten.

Uit deze rit kunnen we besluiten dat er karakter voor nodig is om op zulke dagen door te bijten en te gaan fietsen. Ik wil alle dapperen van zondagochtend uitvoerig bedanken voor de aanwezigheid, inzet, karakter en kop. Iederen droeg zijn steentje bij om de rest een beetje rust en recup te gunnen. Het goede weer zal ons niet vaak toelachen in de voorbereiding naar de Ronde. De weergoden zullen ons blijven testen, blijven uitdagen om het blijven op te brengen elke zondag in zo’n weer op ons ros te kruipen. Maar no pain, no gain. De pijn die je na vandaag voelde, zijn de vruchten die je tijdens de Ronde zal plukken. We kunnen niet te veel lange ritten overslaan en met de (korte) trainingen in de week alleen, zullen we er niet komen. Volgende week een nieuwe (lange) rit, nieuwe mogelijkheid om de conditie op te bouwen. Hopelijk met goed weer en met veel trappers!

Tot dan!