Het Scheldetrappers Tijdritkampioenschap 2017

We noteren zondag 22 oktober 2017, 8u16, Dijk Ruisbroek – Jachthaven Clothilde. De voorzitter en de secretaris arriveren, onder licht gemiezer, op het strijdtoneel van die dag:

Werkplaats: 4komma1 kilometer Klein-Brabants jaagpad, enkel, dus maal 2.
Materiaal: 5 chrono’s en een drone.
Omstandigheden: Lichte miezer tot regen met een 15 km/u wind.
Lijdend voorwerp: Renners van WVC De Scheldetrappers en WIK Puurs.
Aantal: 17 stuks.
Excuses: géén

Terwijl de renners rond de kerk van Branst samengroepten om daarna hun concullega’s in Puurs op te pikken, waren Micky, de voorzitter en secretaris druk bezig met het opzetten van de tenten aan de start.

Alles werd voorzien om een topprestatie of kanontijd neer te zetten. De startvolgorde werd door een onschuldige hand getrokken maar het lot was partijdig: de vijf*****-topfavoriet zou als laatste starten. Tevens was dit ook de afscheidsrit van Joeri Srrs, de man die naar Canada vertrekt voor 2 jaar. We zullen hem missen. Hem missen hebben we ook gedaan tijdens de tijdrit. Hij zou namelijk ongewoon lang wegblijven en een deel te voet moeten afwerken wegens crévaison.

Voor- of nadeel? De dag zou het uitwijzen.

Eén ding was wel zeker: 2018 zou geen “Tijdritkampioene bij de Scheldetrapsters” kronen, er voelde niemand zich geroepen om deze titel onder het motto: ‘deelnemen is belangrijker dan winnen’, in ontvangst te nemen.

Wél een nieuw duel: het duel der sponsors. 2 sponsors ‘Eyckmans Sanitair’ en Evert van ‘Beaufor’ (niet de wind) zouden een onderlinge strijd voeren om ‘Sponsortijdrijder’ van de Scheldetrappers. Beiden hadden een voordeel, elk op hun manier. Gert had net 2 weken aan zijn rondingen gewerkt onder de Spaanse zon en Evert had zich uitgerust met hyperdesuperdemegadestate-of-the-art-uitrusting: een tijdritstuur. Menig verbaasde blikken, eieren in de broek en angstzweet op de rug waren zijn deel. Hij zou het niet onaardig doen ook niet. (SCOOP) Hij zou niet als laatste eindigen.

You learn more from losing than winning. You learn how to keep going

Starting grid voor de Grote Prijs ‘Geen plaats voor een pladijs’:

1. Xsjabi **
2. Dennis D. + Eric V. (WIK) -> 15.30.88 – 15.54.17
3. Joeri Serruys, bijna ver van huis **
4. Wahooligan Juju **
5. Gert ‘gaat Hert’ Eyckmans **
6. AltijdKaa TVDHa ****
7. Dennie Dumoulin ****
8. Herman V. (WIK) -> 16.52.58
9. Robert H. + Benny W. (WIK) -> 16.05.68 – 15.54.81
10. Rudi ‘Turbo’ Van Loo ***
11. Johan ‘De Schreeuw van de Leeuw’ Brusselmans de Waterloo ***
12. Tom ‘Buitenaards’ Caluwaerts ****
13. Evert ‘Ambitieniveau 100’ Delano(ye)
14. Stef, Stief ‘De Martelaar van Marekerk’ Pauwels *****

Na het laattijdig afbellen van kampioen 2016, Gerald niet-zo-platte-Koeck, lag de weg open voor de mannen die hij net achter zich liet: Tom, Stef en Tim (4*-en). Alsook een nieuwe en echt vreemde Hollandse immigratie-eend in de bijt, Dennie Dumoulin Le Blank ****. Deze laatste had zich de laatste weken een stevig trainingsschema opgelegd. Een druppelvormige tijdrithelm die ongelooflijk snel kon rijden. Die helm was 15’ eerder aan de start dan Dennie zelf. Gert had hem eens geprobeerd (FOTO) maar hij vond hem niet mooi op zijn weelderige haarbos staan en gaf hem terug aan Double D. Zijn 2^de rekwisiet: een Tijdritstuur dabei en rammen maar. Afgelopen weken durfde hij nooit zijn ambitie publiekelijk tentoon spreiden, wat écht wel atypisch Hollands is. Dit wijst er wel op dat hij goed geïntegreerd is en zijn visum verdient. Kon hij met deze zelfopgelegde druk om is de vraag

Een tweede ****sterrenfavoriet was natuurlijk de Tom C die tijdens het seizoen de regelmaat zelve was, is en zal zijn. Kilometers kopwerk, ellenlange eenzame ritten, niets teveel, nooit slechte benen. Vorig jaar goed voor een podiumplaats, 2^de plaats zelfs en aangezien de kampioen van 2016 zijn kat stuurde zou de kans groot zijn dat de Kannibaal dit jaar op het hoogste schavot zou kunnen staan. Of wie zou hem daarvan kunnen houden? Wie kan deze machine niet bij de favorieten rekenen? Desondanks een blessure aan de kuit kreeg hij toch ****.

De derde ****sterrenfavoriet was de officieuze nummer drie van vorig jaar, TVDHa aka Bruure. Ik zeg officieus daar hij vorig jaar als enige het wedstrijdblad niet getekend had en gedeclasseerd werd naar de laatste plaats. Desalniettemin had deze zich dit jaar ook toegespitst op de titel van 2017. Na zijn uitermate diep dal tijdens Luik-Bastenaken-Luik is hij dankzij mentaal oplapwerk van zijn mentalcoach herrezen en heeft hij in Augustus nog enkele klimstages ingelast om de nodige kracht en conditie te kweken in de hoop er te staan tegen het Tijdritkampioenschap. Echter de laatste weken verliep het fysiek niet van een leien dakje. Ook al was vader Pjeir vroeger dakwerker, hij kon geen soelaas brengen en de onzekerheid rees of hij zijn hoog niveau van 2016 kon verbeteren om zo te kunnen opschuiven op het podium. Desondanks destabiliserende pogingen van de wedstrijdleiding om hem uit zijn lood te slaan zou hij toch vriend en vijand verrassen, hij zal zijn sterren bevestigen maar op welke plaats?

Dan dé topfavoriet, dé man die als laatste van start ging, dé man die wekenlang naar voren geschoven werd omdat hij niet zou kunnen verliezen die dag. Stef P! Vijf! Kilo zwaarder dan tijdens de zomer, laatste op de startgrid, lang stilstaan, de wind die naarmate de tijdrit vorderde kwam aanwakkeren en sommigen parten zou spelen…. Zou hij zijn favorietenrol waarmaken? Of was het seizoen te lang? Werd er nogmaals bewezen dat moderne renners niet gemaakt zijn om een heel seizoen, van april tot en met oktober, te pieken? Was de wind die bij de eerste 10 renners afwezig was een factor die over deze tijdrit en eventuele winst zou beslissen? Of was er toch een outsider die vriend en concullega zou verbazen en met die met de felbegeerde titel zou gaan lopen? Er werd fel nagebabbeld over de wind, snelheden, gemiddeldes, gevoel en de benen tijdens de brunch in Vrededaal te Puurs. Maar wie won er?

9 december zullen we het weten…