Verslag dag Tour de France: We hebben speciaal gewacht op Gouden Greg…

21 Juli, 10u, Albertville Frankrijk. 6 Scheldetrappers, vrouwen en kinderen beleefden een fantastische dag in de Tour de France. Onze stoutste dromen werden overtroffen…

Het was vroeg opstaan om zeker op tijd aan de start te zijn in Albertville. 8u wekker en ontbijt, 9u30 vertrek richting ‘t stad. Om 10u waren we aanwezig aan de plaatselijke promenade waar menig wielerliefhebber met vrouw en kind verzamelde om de gekte die de Tour met zich meebrengt te kunnen aanschouwen. Het sombere weer in de chalet maakte plaats voor de stralende zon in Albertville, 60km verderop. Even rondwandelen, zoeken naar een tactisch goede plaats voor de start van de reclamekaravaan op het heetst van de dag. Het zweet liep van de rug naar de reet maar de buit was niet te versmaden. Micky vocht een robbertje met de plaatselijke inwoner om een zakje met 5 mini-sossiskes. Gewonnen door Micky met Ippon. De man die waarschijnlijk leefde van een bescheiden inkomen om zijn 13 kinderen en zieke vrouw te onderhouden kon die avond voor de zoveelste maal bouillon trekken van een uitgedroogde preistengel en reclamevlagje van de producent van de sossiskes. De smaak zou hopelijk wel in het vlagje gedrongen zijn door het vervoer in de vrachtwagen bij de lading gratis ‘vuile vrienden’.
Een grote buit maakte de dag al goed voor kind en vijand maar het stresspeil steeg gevoelig in de aanwezige groep. Het volgende objectief dat gesteld was, was namelijk de handtekening van Oppergod en Persoonlijkheid van het hedendaagse wielrennen namelijk Peter ‘Pètô’ Sagan krijgen op onze spandoek. Ons plan A was echter hetzelfde maar de spandoek werd vervangen door de fiets van de Wielewaal, Specialized Venge Sagan Edition waardoor de eventuele doorverkoopprijs gevoelig zou gestegen zijn desondanks je er eventueel 10X mee de ravijn ingesukkeld zou zijn. Soit, tot onze grote verbazing voelde Stef zich niet geroepen een hele dag met zijn fiets rond te lopen tussen de wielergekke fans. Slapen doet hij er al mee naast zijn bed, dus een dagje rond wandelen is toch niet teveel gevraagd? Dus vielen we op plan B: de spandoek.

Het heeft een hele tijd geduurd tot er renners op het startpodium verschenen om het digitale wedstrijdblad te tekenen. Mondjesmaat druppelde de renners toe en werden ze geïnterviewd. Natuurlijk passeerden er weinig Franse renners het podium zonder een woordje te mogen placeren, chauvinistisch als ze zijn. Maar grote namen moesten nog passeren. In tussentijd besloot Stef de bus van zijn idool op te zoeken om ene poging te wagen een selfie met de held te kunnen nemen. In het gezelschap van Joost en Nick kwamen ze dichtbij maar het dichtste dat ze bij Sagan kwamen was door een praatje te slaan met Maarten Van Gramberen die ooit Sagan vermoedelijk wel eens heeft geïnterviewd. Voor de volledigheid moeten we zeggen dat een soort selfie met Sagan wel iets dichterbij is dan het praatje met Maarten Van Gramberen.

Terwijl de andere drie aan de bus stonden te lonken begonnen we het tactische plan te schrijven om Sagan tot stilstand te krijgen alvorens hij naar de start zou rijden. Bordjes met ‘signature please’ werden geschreven, de spandoek aan de nadars gehangen, vrouwen en kinderen opgetrommeld aan de nadar om te schreeuwen of plan C te flashen naar ‘Tsjaar’ Peter Sagan I (en de laatste vermoedelijk). Plots was daar dé man waar we op stonden te wachten. De gladiator, Travolta en Rocky Balboa van het wielrennen, de man die op het punt stond de groene trui voor de vijfde maal te winnen, de winnaar van de editie van de Ronde van Vlaanderen die de Scheldetrappers OOK gereden hadden maar nog meer: dé huidige (en verdiende) wereldkampioen. Dé beste renner van het voorbije (voor)jaar: Peter ‘Peto’ Sagan!

Plan A werd minutieus uitgevoerd. De kelen werden opengezet, zijn naam gescandeerd. Peter! Peter! Please sign! Plan C moest niet in werking treden want wie kan dat weigeren en gewillig onderbrak hij zijn tocht om onze spandoek te signeren. De vrouwen trokken foto’s met rechtstaande haren. De voorzitter hield de spandoek met slappe benen vast. Micky leidde de begeleider van Peter, die blijkbaar ook Belg was, af om zo wat tijd te winnen om die gegeerde handtekening te zetten. Alles viel in zijn plooi. Het zweet droop van (de stress) het voorhoofd en van de rug maar Hij stond was daar wel en tekende onze spandoek.

We hadden nog een plaats en vroegen ons af aan wie we nu zouden vragen om deze lege plaats op te vullen. Froome? Geen stijl. Quintana? Te saai. Valverde? Te veel betrapt. De Gendt? Te onregelmatig. Greg? Greg! Ja godverdomme, de beste Belgische coureur van de voorbije 5 jaar. Die moet tekenen. En dus grepen we terug naar plan A, maar dan in het Nederlands. Want welke renner zou niet blij zijn na 2.5 week op Franse wegen in het godvergeten Albertville supporters te horen die dezelfde landstaal spreken? Elke Belg blijkt, behalve Jan B.

Daar was het moment. ‘Greg is daar, klaarstaan!’. Even luidkeels plan A: “Greg” keelen en vragen om te tekenen. Meer was er niet nodig om even te stoppen bij de jongens van de streek om de spandoek te tekenen. “Ha, De Scheldetrappers.” alsof hij ons kende. We geloven wel dat we heinde en ver bekend zijn maar tot in het peloton. Ik denk het toch net niet. Even een link zoeken…. “Ahja, met peter TGV FDG Francis De Greef” terwijl ook hij zijn handtekening onder die van Peter Sagan op ons logo neerplofte. Micky, die in een vorig leven nog bij Sporza gewerkt heeft begon direct een spervuur aan typerende wielervragen af te vuren. “En Greg, vandaag?”. “Goh, nee jong, ben moe, vandaag niet” aldus de Gregbergenaar. “En zondag in Parijs, dan nog is doorsjassen?” vroeg Micky Wuyts. Greg lachte en bevestigde deze veel vermoedende lach zondag op de Champs-Elysée waar hij zijn Olympische benen eens wou testen om een week later tijdens de Clasica San Sebastian nog eens diep te gaan om vijfdes te eindigen op 34” van de winnaar Bauke Mollema. Sterke koers gereden toch. Maar omdat we wisten dat de limieten van Greg onbekend zijn hebben we gewacht om dit verslag te publiceren tot na de Olympische wegrit. Met die vorm en die benen kon hij ons land niet teleurstellen.

Overdonderd, flabbergasted, van de wereld dat we waren… Kleine jongens in de snoepwinkel die zagen hoe de échte helden, die bijna elke week ons scherm kleuren, zó bereikbaar waren. Messi, noch Ronaldo, noch Lukaku of zelfs David Hubert zouden zo dicht en echt zijn als deze helden van het grote verzet.

Alle Belgen werden aangemoedigd, blij omdat hun landgenoten in het hol van Pluto stonden om hen op de voorlaatste zware dag vooruit te schreeuwen. Hun reactie verklapte veel voor Micky, die blijkbaar in een vorig leven ook sportcommentator is geweest. “De Gendt, is geconcentreerd, die gaat vandaag aanvallen.” BOENK EROP weeral. De Gendt in de aanval bleek later op de dag.

Net als we een groepsfoto wilden nemen met de buit van de dag, de gehandtekende spandoek, passeerde Ruben Van Gucht, bekend van Sporza. Ach, hij mocht dan wel op verlof zijn, maar waarom niet even tijd maken voor een foto? Met de glimlach, even polsen naar het verlof en sportieve activiteiten. Hij ging de volgende dag deelnemen aan een ultra-loop in de Alpen. Daar verbleken onze toeristentochtjes op de Alpencols toch wel tegen maar ieder zijn bezigheid natuurlijk.

Iedere Fugl sangt zoals hij gebekt is…

Tevreden en voldaan keerden we van onze missie terug richting La Chapelle. De voorzitter droeg het relikwie op eieren en beschermde het met lijf en leden. Slapen deed hij niet, de ‘Herbekijk functie’ werd die nacht veel gebruikt. Net zoals de dag na de Olympische wegrit. We kunnen wel 1000X kijken naar de laatste 10km, maar de uitslag zal nooit veranderen!

Op 6/8/2016 zou Greg tot de Godenstatus verheven worden. Na een beresterke Olympsche koers met 2X een beklimming van 9.8km waarop hij langer zou standhouden dan rasklimmer F. Aru zal Greg samen met de Deen Fuglsang de achtervolging van hun carrière rijden. De Pool Majka van ‘A Majka nogal klimmen’, die niet meer wist of hij van Noord of Zuid kwam werd op 1.5km van de meet voorbij gestoven door de Belgisch-Deense enclave. Spek naar de bek van onze Greg die zijn snelle benen ook mee ingepakt had richting Brazilië en iedere Fugl sangt zoals hij gebekt is, Greg ging de spurt oe-oerend hard aan en de Deense vogel werd gekortwiekt voor de Gouden Medalje. Greg heeft niet langer enkel een hart maar nu ook een medaille van goud. Proficiat vanwege de hele wielerwereld die het je ZO hard gunt! Onze spandoek kreeg er na de wereldkampioen ook een olympisch kampioen bij! WAUW.