Winterrit 2: Vallen is niet falen, niet meer opstaan wel

Dit verslag werd geschreven ter nagedachtenis van alle helden die deze ochtend een deel van zichzelf achterlieten aan de treinsporen van Waaslandhaven-Zuid. Op zondag 6 november 2016 stonden 14 karaktervolle koppen aan de kerk van Branst te wachten tot de toren 9 maal kraaide. Iets later dan afgesproken kwam Bart De Cuyper ook nog aangereden. Hij had zich zo hard gehaast dat hij zijn helm vergeten was. Rij je zonder mee? How, how, how, dat kon ondergetekende volgens de statuten, artikel 5, niet toelaten en dus reden we een ommetje via Mariekerke om zijn helm op te halen…Gelukkig maar bleek achteraf. Een helm is geen overbodig gewicht maar een levensreddende vanzelfsprekendheid.

Er stonden 75km richting Kallo op het programma. Tom had de rit een dag eerder al verkend en had gezien dat het goed was. De enige spelbreker vandaag kon het weer nog zijn. Bij vertrek was het wegdek nat maar verder was er geen vuiltje aan de lucht. Niets voorspelde dat het vandaag een waar slagveld zou worden. Misschien was de zwarte lucht die onderweg naar Kallo in de verte opdoemde een voorbode van wat nog komen zou?

Er viel eigenlijk weinig te vertellen over de rit. De wielen draaiden, de wegen slingerden, de hartslag van de voorzitter piekte en Joeri die plaste. Niets nieuws aan de horizon eigenlijk. Tom deed zoals vorige week weer een overgroot deel de kop. Hij werd regelmatig vergezeld door een frisse renner. Eerst reed Rudi aan zijn zij, gevolgd door Joost die het tempo wat naar boven trok. De wind begon een beetje in de zij te draaien en toen Joost even naar adem wou happen kwam sponsor Gianni ‘Evato’ Riemslagh naast Tom rijden. Gianni, ex-wielrenner, is ook van geen kleintje vervaard. De Ventoux kan hij oprijden op 1u18 en is zelf aangesloten bij ‘De Helden van de Grote Plaat’ waar ook onze peter af en toe wel eens een paar kilometer aanpikt. No need to say more… Deze man heeft wel wat ervaring en kan zeker met een fiets rijden.

Fall seven times, stand up eight

Eens aangekomen in de Steenlandlaan te Waaslandhaven-Zuid barstte het onweer in het peloton los. Het zeven duorijen tellende peloton kwam aan een overweg die de weg niet loodrecht maar eerder in een magere X-vorm overstak en dus schuin over de weg. Daar bovenop had de plaatselijke instantie nog eens het idee om voor, op en na de spoorweg een dambord van witte verf te tekenen om zeker veilig de oversteek te kunnen maken. Waarschijnlijk met een tractor, vrachtwagen en auto maar zeker niet met MTB, racefiets, gewone fiets of zelfs geen brommer/moto! Super gevaarlijk voor fietsers als het wegdek er droog bij ligt. Gianni, die nog met Tom op kop reed, sprong als volleerd MTB’er over de eerste sporen. Rudi die in zijn spoor reed, schrok, remde, begon te slippen en schoof onderuit. Logisch gevolg, de domino’s ofzo gingen aan het vallen. Bart die in zijn wiel reed, kon hem niet ontwijken en ging ook tegen de vlakte, gevolgd door zijn achterligger Srrs, die klinkers al gevaarlijk vindt, ging er ook bij liggen. De rest? Timo die naast Joeri reed ontweek de vallende sterren (van het peloton) Rudi en Cuyper op rechts, sprong over de rails en week naar links uit waar Tom degelijk over de dubbele sporen raakte maar toch zijn meerdere moest kennen in de zwaartekracht en schoof daar ook op zijn zij. Kristof kon nog net stoppen maar Timo die met zijn paard ‘Jolijtige Springer’ van rechts naar links onderweg was kon nog net Tom ontwijken en schoot tussen hem en Kristof door om ‘veilig’ de overkant te bereiken en tot stilstand te komen.

Als je dacht dat het ergste achter de rug was heb je fout gedacht. Terwijl de 3 renners nog op hun rug aan het nagenieten waren van de heldere lucht begon de overweg te bellen en te rinkelen! *TING TING TING TING* Er was een trein in aantocht. Bart en Rudi kropen recht, probeerden hun fiets te nemen maar deze zat vast tussen de sporen. *TING TING TING TING* ging het verder en daar kwam de aanstormende trein maar Rudi en Bart kregen hun achterwiel niet los! Het zat muurvast, net zoals in de betere films uit ‘Heilighout’ van Ustated Knights van de Verenigde Staten van Amerika zelf. Maar dit was echt! Dit gebeurde voor de ogen van 13 renners die machteloos stonde toe te kijken hoe de 2 oeverloze jongens hun stalen ros probeerden weg te rukken uit de sporen van de trein. *HOLDERDEBOLDER* de trein kwam dichter…en dichter…en dichter…en dichter…en dichter…en dichter…en die naderde he! Maar plots kwam daar op zijn Kuota Kharma-is-a-bitch, Ivan ‘MegaSnel’ toegestormd. Hij had duidelijk ervaring met zulke valpartijen. Hij maakte een slipper, draaide de ventiel open, liet lucht uit de banden, trok de wielen eruit, nam een bommeke of 2 uit zijn achterzak, draaide die op het houderke, blies hun banden terug op, zette Rudi en Bart op hun fiets, duwde hen één voor één terug in gang, sprong terug op zijn fiets en kon echt (zonder zwans) op een nanoseconde na de trein ontwijken…ja u leest het goed, het moest inderdaad snel gaan. Er was géén tijd om na te denken of tijd te verliezen. Ivan Megasnel to the rescue. Eind goed al goed. *fjoew*

De schade werd even snel opgemeten. Fysieke schadde bij Rudi (knie), Bart (ribben), Tom (knie) en Joeri (poep, al weten we niet of Laura hier voor iets tussen zit) alsook fietsschade bij deze laatste maar gelukkig niets erg op het eerste zicht.

It’s all about finding the calm in the chaos

Iedereen terug op zijn positieven? Dan rijden we rustig door… Iets minder snel dan ervoor. De slachtoffers moesten even de adrenaline laten zakken. Ondertussen vernamen we van Tom dat we nog wel enkele van die overwegen zouden tegenkomen. Oppassen geblazen, een verwittigd man is op de hoogte zeg ik altijd. De volgende gevaarlijke oversteek volgde nog geen 2 kilometer verder. Zelfde opzet, nieuwe tactiek. Uitwijken naar links op de baan om dan loodrecht de rails over te steken. Alles verliep goed…Timo was niet ver genoeg uitgeweken naar links waardoor hij bijna uitkwam in de zijberm maar alles onder controle…tot de man van de WIK óók besefte dat hij niet ver genoeg naar links had uitgeweken. Hij kwam dichter naar de voorzitter die ingesloten raakte en geen kant meer uit kon. Hierdoor moest hij rechtdoor de berm inrijden en een stukje door het veld zij aan zij met onze vriend van de WIK. Dit duo loste het goed op maar in het zog van dit olijke duo sloeg het noodlot weer toe…zoals men vaker zegt: een ongeval komt nooit alleen…en ja…inderdaad…Bart vergat even dat loodrecht oversteken met 2 wielen diende te gebeuren en bleef met zijn achterwiel in het spoor steken en ging andermaal tegen de grond, gevolgd door Rudi die geen ontsnappingsroute meer vond. *BAMBOEMKLETTER*

Toen was de leut er af, de moraal zat diep, de wonden waren geslagen, de weg terug werd zwaar… Iedereen had een deuk gekregen. Het tempo stokte, het geroezemoes stopte, het weer sloeg om, letter en figuurlijk. Het werd stil in het peloton, het begon te rommelen in en boven de hoofden. Met als laatste druppel, wind en regen. De terugweg was een calvarietocht voor zij die gevallen waren. Zo soepel de benen in het begin van de rit peddelden, zo vierkant harkten ze nu. De spieren en gewrichten verstramden en zwollen op. Het aftellen van kilometers richting heimat was begonnen. Deze slag hadden we mentaal verloren…maar de oorlog moet nog beginnen.

Every setback is a setup for a comeback

We hebben nu winterrit 2 achter de rug. Er zullen er nog 7 volgen om dan te starten met de opbouw naar de Ronde. We moeten niet op de poot spelen. Geen rozen zonder doornen want eind goed, al goed. Een goed zeeman wordt ook wel eens nat. Na regen komt zonneschijn. Mentaal is er oplapwerk, fysiek is er oplapwerk maar vergeet niet: Together Everyone Achieves More: TEAM. Samen starten we, samen eindigen we. Unless you puke, faint or die…keep going because WE CAN AND WE WILL!

Veurzichtig op de boan hé!

Wat hebben we geleerd vandaag?

Altijd en overal dragen we onze helm. Gelukkig had Bart zijn helm op want het kon erger geweest zijn zonder helm!
De rittenplanner is helemaal NIETS te verwijten, vallen kan nu eenmaal gebeuren en hoort er spijtig genoeg ook bij.
Materiaal onderhouden: kritische kijk of de fiets in orde is qua bandenkeuze/remmen voor de winter.
Ze zullen ons niet temmen! Volgende week nieuwe rit.

PS: Bepaalde stukken in dit verslag kunnen een klein beetje overdreven zijn.